beste Willem, even over vraag 21. dat was ik. en ik zit nu in de 2e. ik heb jammer genoeg niet de moed gehad om te zeggen dat ik grieks en latijn wou doen, dus zit ik op atheneum. ik heb een maand geleden een IQ test laten afnemen omdat ik heel erg twijfelde over of ik wel zo slim was. en daar uit bleek dat ik toch een hoog IQ heb (niet dat het er toe doet maar het is 143) en ik krijg nu wel veel hulp. maar ik vind het onzin om mijn vinger op te steken ook al weet ik 9 van de 10 keer wel het goede antwoord. omdat ik leer voor me zelf en ik heb hun niks te bewijzen. maar daardoor weten ze niet goed wat ik wel en niet weet. iedereen in mijn klas weet dat ik dyslecties ben maar niemand weet hoe hoog mijn IQ is. op school deden we een IQ test ik heb hem expres verpest omdat niemand er dan achter zou komen. (de uitslag was 95) ik wil graag dat ze het weten want niemand snapt mijn gedachten gang. help!
Antwoord:
Een vraag met vragen, je krijgt mijn beste advies. Grieks en Latijn zijn handig/noodzakelijk als je de medische kant op gaat of rechten gaat studeren. Als je dat wilt, kun je school/ouders vragen om je over te plaatsen. Met je intelligentie zul je zonder veel moeite de achterstand kunnen inhalen. Je motivatie telt in dezen.
Iets wat ik graag had willen horen, vroeger, is dat je leert op school voor de leerkracht. Dat moet je insteek zijn, wil je succesvol studeren. Ook later op de universiteit of HBO leer je voor de leerkracht/professor. Dat je daarbij ook wel eens iets onthoudt en daardoor kunt zeggen dat je wat leert, is mooi meegenomen. Je focus moet zijn dat je leert voor de leerkracht want zo zit het systeem in elkaar.
Een leuke domme actie, passend bij een hoogbegaafde is het falen op die IQ-test. Je ging wel wat ver in dat falen want je haalde nog niet eens de 100. Mijn dochter deed dat ook eens en die haalde netjes 114, passend bij haar schoolstandje. Maar niet getreurd, het geeft een mooi verhaal van je overdenkingen en de daaruit komende rare keuzes die een hoogbegaafde wel vaker maakt. Iets om trots op te zijn want het laat zien dat je ook maar een mens bent.
Voor het uit de kast komen in de klas, op school, je hebt geen andere opties helaas, zijn er drie manieren. Als eerste kun je cold-turkey, pat boem op een dag tegen iedereen zeggen dat je hoogbegaafd bent. Dit hoef je maar tegen een paar ‘roddelaars’ te zeggen en de hele school weet het. Erg handig vond ik dat vroeger. Ten tweede kun je via je mentor een plan van aanpak maken om op een meer overdachte wijze uit de kast te komen. Als het goed is weet je mentor wel manieren hiervoor, er zijn meer leerlingen die zich willen/moeten outen om te kunnen blijven functioneren op een school. Ten derde kun je een spreekbeurt o.i.d. gebruiken om het onderwerp hoogbegaafd-zijn te bespreken met de klas. Ergens in die spreekbeurt komt dan wel de vraag: “ben jij hoogbegaafd, dan?”. Een simpel “ja” is dan voldoende en je kunt uitleggen wat het is. En je kunt in beide laatste situaties ook een hoogbegaafde volwassene uitnodigen om er iets over te zeggen. Ik zou dat zeker in overweging nemen.
Ik merk dat je vooral denkt in prestaties en talenten bij hoogbegaafd-zijn. Daar heb je ook wel een punt maar in het geheel der dingen is het veel belangrijker dat anderen onthouden dat je ‘anders’ bent. Je kijkt anders naar de wereld, naar andere mensen, naar situaties. Je hebt al snel andere oplossingen voor problemen en je leert bv. anders. Niet beter of slechter maar wel anders. Dat is iets wat anderen makkelijker accepteren dan als je de nadruk legt op sneller nadenken of sneller leren/begrijpen, meer talent hebben of dat je daardoor hogere cijfers haalt. Dat zet de ander op een lagere plek dan jij en dat voelt altijd vervelend aan. En dan gaan ze klieren en ook sterk letten op je performance op school. En daar is altijd wel iets te vinden wat beter had gekund. Dat je anders bent hebben ze nu meestal al door en deze insteek bevestigt hun vermoeden alleen maar waardoor het klieren stukken minder wordt.
In dit alles is het van belang dat jij zelf fier bent(poogt te zijn) op je hoogbegaafd-zijn. Het is ook iets om trots op te zijn want niet veel mensen zijn hoogbegaafd. Je bent een beetje anders en dat mag. Die fierheid uitstralen zal een positief effect hebben op de reacties om je heen, zolang het maar als ‘anders’ gepresenteerd wordt.