Beste Willem, Weet u waar je als ouder terecht kan voor juridisch advies/ondersteuning (om mee te kijken of dingen uit handen te nemen of iets dergelijks) in het volgende geval: Na een heel traject en onbegrip kwam mijn zoon, van inmiddels 8 thuis te zitten, met een leerachterstand van ruim anderhalf jaar en een afkeer voor school, faalangst en noem het maar op. In het begin veel begrip gekregen van de jeugdwet consulent, samenwerkingsverband en leerplichtambtenaar. Ik kreeg een PGB voor hem toegewezen, om samen met de therapeut/coach (expertise op het gebied van hoogbegaafdheid, hoogintelligent, beelddenkers etc) 3 dagdelen per week intensief met hem aan de slag te gaan. In 5 weken liet hij zien een half jaar in te halen. Faalangst werd minder, alleen bleek dat hij een andere manier van leren heeft dan het traditioneel onderwijs. Hierdoor zijn wij gaan kijken naar eventueel passend onderwijs (democratisch, iederwijs). Doordat mijn zoon liet zien dat hij wel degelijk kan leren (mits je rekening houd met zijn onderwijsbehoeften) werd er ineens besloten dat hij dan na de zomervakantie makkelijk weer het gewone onderwijs kon volgen. Er werd beloofd dat de PGB zou blijven bestaan, zolang mijn zoon dit nodig zou hebben. Ook om ondersteuning te kunnen bieden bij het terugstromen naar het gewone onderwijs. 17 scholen heb ik met de therapeut benaderd. 3 wouden hem een kans geven, 1 had geen plek, en de rest voelde zich niet bekwaam genoeg om hem het juiste te bieden. Dit zowel binnen als buiten de regio. Je zou denken dat iedereen blij zou zijn toen ik op gesprek mocht bij 1 school. Dit was niet bepaald zo. De leerplichtambtenaar was in onderhandeling met een school bij ons in de stad, echter had deze aangegeven zich niet bekwaam genoeg te voelen. Uiteindelijk toen ik aangaf dat hij toch geplaatst kon worden op een school, die in mijn ogen het meest geschikt is en die hem graag een kans willen bieden, liet de leerplichtambtenaar het rusten. Echter gaven ze wel te kennen dat de gemaakte afspraken mbt het PGB van tafel is, want hij mag daar gelijk op school beginnen. Hij gaat nu zijn derde week op zijn nieuwe school tegemoet, maar heeft er, ondanks hij erg blij is met de school, veel moeite met het herintreden. Op het eind zei de leerplichtambtenaar, en ik quote: "Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar... Yes!! Kunnen we er in ieder geval weer een van het lijstje schrappen!" Voor mij als alleenstaande ouder, die zowel vader als moeder moet fungeren, zie ik door de bomen het bos niet meer. Juridisch weet ik dat er veel onrecht wordt aangedaan, maar kan hier zelf niets mee doen, omdat ik in andermans ogen maar die "zeurende" moeder ben.
Antwoord:
Bedankt voor je vraag en vooral je verhaal. Het is belangrijk dat al die verhalen verteld worden want dat brengt verbetering, hoop ik. Ik dacht er bijna aan om een aparte rubriek te maken met dit soort verhalen die dan anoniem ingestuurd kunnen worden. Een soort zwartboek van hoe ouders, alleenstaand of niet, dat maakt niet veel uit, zoekende zijn naar passend onderwijs. De aantallen bezoekers van de kaart met scholen met voltijds hoogbegaafden onderwijs, spreekt volgens mij boekdelen. Gemiddeld 350 bezoekers per week(laatste anderhalf jaar) kijken en zoeken op de kaart naar geschikte scholen en de keuze is maar beperkt tot 101 scholen.
Je vraag is of er juridische ondersteuning is voor jouw situatie. Die is er maar wel erg beperkt. De algemene regel is dat kinderen naar school moeten. Of dat goed uitpakt of niet doet niet ter zake want dan kan de ouder een andere school kiezen. En dat is zo vastgelegd middels de regelgeving. Een jurist of advocaat heeft daarmee dus weinig tot geen ruimte om iets juridisch te doen voor jou. Wel kan die een bemiddelende rol spelen en proberen de partijen nader tot elkaar te krijgen maar de grote verliezer is vrijwel altijd het kind. Scholen en vooral schoolbesturen moeten meer divers onderwijs aan gaan bieden zodat er een keuze is voor een ouder. Maar dat gebeurt niet, overal is het ongeveer hetzelfde verhaal, grosso modo. Enig verschil zit in het personeel en de sfeer, verder gaat het niet.
Er is een onderwijsadvocaat actief met de naam Katinka Slump die opkomt voor de leerling en de ouder. Zij beseft ook dat het een evenwichtsspel is tussen de wensen/noden van ouders/kinderen en een school want het is een gedwongen relatie, kinderen moeten naar school onder dwang van boetes en dreiging van de Kinderbescherming.
Wat belangrijk is in dit soort situaties is het krijgen of onderhouden van een kring van mensen om je heen. Mensen die je steunen, goede feedback geven en je willen helpen met soms alledaagse dingen. Zij zijn de levenslijn voor alleenstaande ouders maar ook 2 ouders hebben er veel baat bij. Zij zorgen er voor dat je in balans kunt blijven in tijden van problemen met de overheden.
Wat mij betreft ben je geen zeurende ouder! Ik geloof ook niet dat die er zijn. Er zijn alleen oprecht bezorgde ouders die hun kind zien krimpen in ontwikkeling en levensgeluk en dat trachten tegen te gaan. Hulde dus aan alle ouders die ‘zeuren’! Blijf zeuren en bedenk dat er een verhaal in de Bijbel is van een weduwe die slecht behandeld werd door de koning. Zij ging keer op keer weer ‘zeuren’ en uiteindelijk gaf de koning wat ze nodig had. Zelfs toe al was de overheid irritant voor haar burgers, vooral diegene die geen economische waarde hadden voor het land. Jij doet het goede voor je kind en je hebt de bewijzen daarvan in handen. Je bent een goede ouder!