Vraag maar raak! Vraag 13

Van de kip of het ei weet ik niet, maar ik merk wel, dat de manier van taalverwerving (auditief versus visueel (bij doven)) een wisselwerking heeft met de hersenstructuur en daarbij ook met de (afwijkende?) hersenstructuur van hoogbegaafdheid.
Ik ben aangeboren slechthorend, maar het is op latere leeftijd begonnen, ik herken een hoogbegaafde manier van denken en communiceren en daarbij merk ik, dat mijn hersenstructuur beter/makkelijker aansluit op gebarentaal voor doven dan op de auditieve communicatie.
Zoals ik al zei, van de kip en ei weet ik niet, al heb ik sterke vermoedens over hoe het werkt, maar daar zal ik geen vraag over stellen.

Ik heb wel een andere vraag, omdat ik net een artikel tegenkwam, die mij zorgen baarde, zowel voor de hersenstructuur van hoogbegaafden, die hier niet de juiste communicatie-ruimte bij krijgen als de hersenstructuur van slechthorenden.

In het artikel wordt geschreven, dat slechthorendheid de hersenen doet krimpen, omdat bepaalde delen steeds minder geactiveerd worden. O.a. kan dit veroorzaken, dat het je herinneren lastiger wordt. Helaas bemerk ik dit soort dingen, alhoewel ik ook bij hoogbegaafdheid al merkte, dat het voelde (en misschien is dit dus echt), dat er de kans was dat er in de hersenen wat af zou sterven door de onvoldoende aansluitende prikkels uit de omgeving.
Bij slechthorendheid is dit dus zo en ik ben blij, dat ik de gebarentaal heb ontdekt, dan kan ik daar iets mee, wat tegelijkertijd voor m'n hoogbegaafde hersenen lijkt te werken.

Sorry, ik heb amper een vraag, het is meer het uitspreken van mijn zorgen, maar mijn vraag (vragen) zou (den) zijn: Hoe denk je dat dit werkt, zowel w.b. hoogbegaafdheid met als zonder slechthorendheid/doofheid? Wat doet slechthorendheid of doofheid zonder de juiste stimulering van meer visuele prikkels b.v. met de hoogbegaafde hersenen?
En de belangrijkste vraag: Hoe zorgen we er als hoogbegaafden voor, dat onze diepe hersenstructuur, die, vermoed ik, te weinig stimulans heeft gehad in de vorm van communicatie met de omgeving, toch opnieuw kan gaan leven en niet af zal sterven?

Antwoord:

Onderzoeken neem ik altijd met een flinke korrel zout als ze gaan over de hersens. Neuro-wetenschappers kijken naar de fysiek van de hersens en trekken conclusies zonder consultatie met psychologen te hebben gehad. En dat terwijl men wel weet dat hersens flexibel en veranderlijk zijn. Onderzoekers hebben daarnaast ook de drang om te publiceren en het levert meer op als ze daarin wat vergaande conclusies te berde geven. Als ik van wat afstand kijk naar die conclusies en het fysieke bewijs, denk ik dat daar geen brug tussen zit. Als je geen prikkels krijgt van je oren, dan is het logisch dat dat deel van je hersens krimpt. Dat heeft niets te doen, tenslotte. En dat fysieke deel heeft niets te maken met geheugen, lijkt me want dat zit vooral in de buitenkant van de hersens als ik het goed begrepen heb. Ik kan me wel voorstellen dat je geheugen als minder aanvoelt als je door doofheid minder (ongemakkelijk) communiceert met andere mensen. Je geheugen wordt minder aangesproken waardoor herinneringen (lijken) te verdwijnen. Daarin heb ik enige ervaring qua eenzaamheid en het feit dat de ouders van mijn vader beide doof waren.

Hoogbegaafdheid is nauwelijks onderzocht van wat het is. Einsteins hersens leverden weinig op en andere conclusies komen vaak als afgeleide van algemener hersenonderzoek. Men komt niet veel verder dan dat er dan meer en snellere verbindingen (kunnen) zijn. Afgaand op het feit dat hersens vergelijkbaar zijn met een spier, zonder oefening vervalt het, kunnen de hersens niet minder worden omdat je overal zo snel en breed over nadenkt. Al was het maar denken over het maken van een kop thee of wat je verder in de dag gaat doen. Die oefening krijgen de hersens wel en met erg weinig te doen gaan allerlei beelden of gedachtes wel door je hoofd schieten wat weer kan leiden tot vergroting van angsten of enorm plezier dat dat mogelijk is zonder gek te worden. Qua denken werken de hersens altijd op jouw snelheid en dat zal niet verminderen getuige ook het feit dat je IQ nauwelijks verandert gedurende je leven. Je IQ wordt tenslotte gemeten n.a.v. de snelheid van je denken(puzzeltje oplossen in beperkte tijd). Wat wel vermindert als je er minder gebruik van maakt is bv. je competentie om je gedachten onder woorden te brengen, om gegevens uit je geheugen te halen of je geheugen als geheel wat op orde te hebben en te houden.

Uit bovenstaande en dat is mijn aanname en visie op de hersens, kort beschreven, komt mijn advies ook voort. Gebruik je hersens in samenspraak met anderen waardoor alle onderdelen van je hersens gestimuleerd blijven. Optimaal is natuurlijk veel gesprekken en omgang hebben met andere hoogbegaafden zodat je eigen snelheid niet verminderd wordt en alle onderdelen van je hersens regelmatig en optimaal worden gestimuleerd om wat te doen. Daarnaast is het stimulerend voor hersens om wat nieuws op te pakken of iets anders aan te pakken. Een probleem als doofheid kun je bv. ook gebruiken als stimulans voor nieuwe dingen en omgevingen. Mijn brute stelling is altijd dat een probleem pas een probleem is als je die als zodanig accepteert. Zonder acceptatie is er geen probleem maar heb je een eigenheid(niet enkel doof maar ook alles wat daarmee samenhangt) waarmee je je voordeel kunt doen want vele anderen hebben die eigenheid niet.

De snelheid van je hersens stopt pas als al het andere (soms al lang geleden) is gestopt. Het is het laatste restje wat sterft zoals ook de hoop het laatste is wat dan helemaal verdwijnt.

Terug naar het overzicht van ‘Vraag maar raak!’.