Unschoolen

De werking van unschoolen is gebaseerd op de zelfstandigheid van de leerling want die heeft het initiatief van het eigen onderwijs gekregen vanuit het interactiemodel van het leren-model. De inhoud van de eindtermen zijn te vinden in de brede pedagogische omgeving van de leerling. Door eigen onderzoek en interactie met de leerkracht zal de leerling kennis krijgen op alle vakgebieden. Deze kennisvergroting gebeurt vanaf de basis en wordt door de leerling zelf opgebouwd tot op zijn of haar interesseniveau, het niveau waarop schoolleerlingen hun opgebouwde kennis zullen hebben onthouden een half jaar na hun diploma-uitreiking. De algemene kennis op alle vakgebieden van een unschoollleerling zal eerder hoger liggen t.o.v. een schoolleerling dan lager. Dit komt omdat de unschoolleerling niet feitjes moet leren maar feitjes moet ontdekken in een geheel van andere feitjes. Door deze koppeling moet een unschoollleerling meer weten om de structuren van de maatschappij en de daarbij behorende kennis door te krijgen. Vanwege de benodigde zelfstandigheid kan de unschoolleerling efficiënter kennis en feitjes opzoeken vanuit gedegen en gekende bronnen omdat deze leerling dit al jaren gewend is te doen. Daarnaast heeft hij of zij het voordeel dat de verkregen kennis intern gecontroleerd wordt met overige relevante kennis. De kennis en feitjes staan nooit op zichzelf, het gaat meer en meer één geheel vormen van de verworven kennis over al die onderwerpen die ook in de eindtermen van het schoolonderwijs aan bod komen. Het leergebied van een unschooler zal breder en meer coherent zijn dan een school kan aanbieden. School moet vanwege de organisatie van het onderwijs de kennis versnippert aanleveren waardoor het onderlinge verband niet de aandacht krijgt die het verdient. Bij unschoolen is juist het verband tussen al de kennis en al de feitjes een kernelement om tot volledige ontwikkeling te kunnen komen.

Meer lezen? Download dan de PDF: Schoolonderwijs en Huisonderwijs. Auteur: Willem Wind, 2012.