Willem Wind
Mijn zoontje had nogal eens problemen met het halen van wat boodschappen bij een winkel hier in de buurt. Ik snapte dat niet goed want hij roert zijn mondje goed, hij weet waar de winkel is en kent de mensen daar. Wat is nou het probleem, soms? Het is zo simpel…
En toen zag ik het opeens door zijn ogen. Hij ziet o.a. deze elementen:
* ik kom thuis met de boodschappen
* ik vergeet het geld of het lijstje en merk dat pas daar
* ik val van de fiets
* er is iets niet te vinden en wat moet ik dan meenemen?
* de winkeljuffrouw wil me niet helpen
* ik kom enge mensen tegen en weet niet wat ik dan moet doen
* ik ga alleen en zal nergens geen hulp of steun bij krijgen
Een korte opsomming, ik zag niet alles maar als voorbeeld is het genoeg zo. Als je dit lijstje bekijkt dan is het een kans van 1 op 7 dat het lukt met dat boodschappen doen. Dus een kleine kans en ook nog eng zodat het beter is om er onder uit te komen. Zoveel geluk kan ik niet hebben, tenslotte.
Deze gedachtengang is natuurlijk niet goed want de kans dat het lukt is 50%. Het lukt wel of het lukt niet. De manieren van ‘niet lukken’ mag je natuurlijk niet meetellen in het resultaat. Een gebrek aan kennis van statistiek kun je concluderen. Het is vergelijkbaar met het gevoel dat je hebt als je al tweemaal een 6 hebt gegooid met dobbelstenen. Bij de volgende worp heb je erg weinig kans om een 6 te gooien, zo denk je al makkelijk. Maar dat is absoluut niet waar, dobbelstenen hebben geen geheugen! Elke keer is die kans 1 op 6….
Wat ik hiervan opsteek is dat toe-te-passen kennis erg belangrijk is voor hoogbegaafde kinderen maar ook voor volwassen hoogbegaafden. Vooral hoogbegaafden kunnen zoveel details in een complexe setting zien dat ze zonder voldoende kennis er eigenlijk niet over zouden mogen nadenken. Maar ja, dat denken doen ze toch wel. Wat ik kan doen is laten zien, vertellen en voorleven hoe om te gaan met complexe situaties en daarin veel details. Ik kan zeggen dat hij 50% kans heeft dat het wel lukt en dat daarom de poging belangrijker is dan het resultaat. Dat resultaat, boodschappen in huis kunnen we ook overdoen, een weigering om boodschappen te doen is een doodlopend pad die er ook nog eens voor zorgt dat hij een volgende keer nog liever op dat doodlopende pad terecht wil komen. Deze kennis aandragen helpt erg goed, vooral als hij ook wat snoep mag kopen als beloning…:)