Wie wil zijn bevindingen met me delen over verstoord verwachtingspatroon?
Ik ben bezig een boekje te schrijven over dit thema.
Zelf heb ik al vroeg het idee gehad dat ik niet aan de verwachtingen van. ….. voldeed. Mijns inziens is dit een thema wat vaker voorkomt bij hoogbegaafden, hoogsensitieven en beelddenkers.
Je mag reageren vanuit eigen ervaring of op elke andere manier. Geef ook aan of je naam erbij vermeld mag worden of liever niet. Ik kan niet garanderen dat alle reacties gepubliceerd worden, wel dat ik elke inzending met interesse zal lezen.
Mochten jullie of topic willen reageren dan is dat ook welkom.
Liesbeth Lintner, ecclintner@gmail.com, www.elisabethcoaching.nl
Als eerste: het gevoel niet te voldoen aan verwachtingen is niet exclusief voor hoogbegaafden, in elke sociale setting waarbij een vormend aspect de boventoon voert gaat die schoen een keer wringen. Wat wel tekenend is voor hoogbegaafden is dat dit proces zich in de regel al inzet voordat een hoogbegaafde zichzelf als zodanig herkent, waarbij het – nog onbewust – anders waarnemen / interpreteren / reageren een extra kracht zet op het niet voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld. Hoogbegaafheid versterkt i.m.o. daardoor de kans om niet te voldoen aan de verwachtingen – van de buitenwereld, of van jezelf. Dat triggert weer òf een onafhankelijkheids- en rechtvaardigheidsgevoel, de eenzaamheid etc, òf overmatige socialisatie. Afwisselend beide kan ook. Maar in alle gevallen leidt dit uiteindelijk tot nieuwe crises.
Vergelijk het met een stekker en een stekkerdoos (hier komt de beelddenker) waarbij de meeste mensen 2 polen hebben, soms wel 3 met de aarding erbij, en de hoogbegaafde minstens 6. Die stekker past niet in het gros van de contactdozen. Daarnaast is het voltage en ampère ook nog hoger, want het moet wel altijd ergens over gaan. Hoe meer geconcentreerd, hoe beter.
Kortom: niet voldoen aan verwachtingen is inherent aan hoogbegaafdheid. Zorg dat je uiteindelijk aan je eigen verwachting voldoet, en die van de kleine cirkel intimi om je heen…..en laat de rest van de wereld voor wat hij/zij is.
Hartelijk dank voor je reactie.Verstoorde verwachtingen zijn inderdaad niet exclusief voor hoogbegaafden, maar komen verhoudingsgewijs wel vaker bij hen voor, zoals je zelf ook al opmerkt.
Een leven van zoeken is vaak het gevolg.
Ik herken mezelf heel sterk in deze omschrijving.
“James Webb schrijft op een bewonderingswaardige positieve wijze over deze fundamentele depressies van mensen. Hij stelt dat deze vorm van depressie juist voortkomt uit het gepassioneerd hebben van idealen. Hij legt uit dat hoogbegaafde en getalenteerde mensen zoveel mogelijkheden in de wereld om hen heen zien. Hierdoor leggen ze de lat voor zichzelf, hun omgeving en hun toekomst heel hoog. Vanuit deze idealen lopen ze daarna veelvuldig op tegen de beperkingen van de samenleving en hun directe omgeving. Wat begint als een mooi talent, slaat dan om in een belemmerende depressie.
…
Wat mij vooral raakte was de beschrijving van Webb van de illusie die veel hoogbegaafde mensen hebben: als anderen maar iets meer hun best zouden doen, dan zouden ze mij snappen. De overtuiging van hoogbegaafde mensen dat anderen ook hetzelfde denkniveau kunnen bereiken is volgens Webb één van de grootste bronnen van desillusies en eenzaamheid. Hij stelt dat het denkniveau van hoogbegaafden fundamenteel anders is dan dat van andere mensen en dat beide partijen nooit kunnen weten hoe de ander denkt. Deze illusie bespeur ik bij mezelf ook. Nu ik me hier bewust van ben moet ik eerst over nóg een hobbel van desillusie, maar ik kan me ook voorstellen dat het een bepaalde rust kan geven als je dit eenmaal accepteert. Het gros van de mensen zal mij nooit op deze manier begrijpen, dus ik moet roeien met de riemen die ik heb.”
http://edu-en-ik.nl/publicaties/hoogbegaafdheid/ontwikkeling-en-welzijn/de-desillusie-van-hoogbegaafden/
Dank voor je reactie.
Kan ik wel wat mee.