Odile Schmidt – Nouhan
Wie wil leren schrijven kan niet om het perspectief, waar vanuit je het verhaal schrijft. Dit kan bijvoorbeeld zijn het oogpunt van de hoofdrolspeelster of van de verteller. De hoofdrolspeelster ziet zichzelf niet van buiten af, ze zit midden in het verhaal en weet niet wat de andere personages gedaan hebben of dachten. De verteller weet vaak veel meer, hij heeft overzicht over het verhaal. Hij weet al bijna wat er gaat gebeuren. Maar hoe het van binnenuit voelt is hem niet zo duidelijk. Welk verhaal je vertellen wilt is afhankelijk van het perspectief. Het perspectief speelt ook een rol in je eigen leven. Kijk je naar jezelf vanuit je ego of kun je naast je ego staan en naar jezelf kijken als was je een buitenstaander. Een beschouwer die van binnenuit meekijkt maar voldoende afstand heeft om zo te kijken alsof hij van buitenaf kijkt kan proberen om objectief naar binnen te kijken, terwijl hij wel dingen ziet aankomen. Hiermee zou introspectie mogelijk zijn.
Op deze manier zou je bewust naar jezelf kunnen kijken en vallen je misschien andere dingen op die je niet ziet als je er midden in ziet en speelbal bent van je emoties en gedachten die opkomen. Zo kun je ook naar je eigen identiteit kijken, bijvoorbeeld naar het aspect hoogbegaafdheid. Misschien valt je dan pas op dat je de neiging hebt om uit te wijden over een onderwerp, of dat je moeite hebt met geduld opbrengen voor een ander of dat je juist teveel afwacht wat de ander zal zeggen. Opeens lijkt je leven heel anders.
Het kan ook zo zijn dat je al zo naar jezelf kijkt en bij alles vraagtekens zet en jezelf verlamt omdat je al bij voorbaat ziet wat mogelijke negatieve consequenties zijn van je opmerkingen die je zou kunnen maken of dingen die je zou kunnen doen. Dit overkwam mij regelmatig als kind.
Is er een typisch hoogbegaafd perspectief? Dit zou zijn dat je in tegenstelling tot introspectie kijkt naar de buitenwereld vanuit jouw hoogbegaafde deel.
Er zijn veel verschillen tussen verschillende hoogbegaafden omdat er veel ontwikkelingsgebieden zijn waar de intelligentie zich kan ontwikkelen. De interesses en denktalenten beperken zich niet tot de schoolse vakken. Van Einstein is bekend dat hij het op school niet zo goed deed. Valt er dan toch iets algemeens te zeggen over een hoogbegaafd perspectief? Het lijkt mij zo dat waar het perspectief bij een ‘gewoon’ begaafd mens stapsgewijs verplaatst zou kunnen worden, dit bij een hoogbegaafde bij wijze van spreken zoals bij een dans kan. Er komt muziek bij, ritme, omgevingsfactoren, verhaal. De stappen kunnen variabel, sneller, trager, sprongsgewijs, vooruit, achteruit. De hoogbegaafde kan putten uit een rijke innerlijke wereld en dit geeft een groot aantal mogelijke perspectieven op de werkelijkheid. En zie, creativiteit op een andere manier belicht.