Een plus een is twee, was het maar zo simpel.
Slagen met een tien is slagen met vlag en wimpel.
Maar hoe zit dat in het leven,
als lelijkheid en schoonheid elkaar afwisselen om het even.
Dan raakt het je gevoel, en alles daarmee verweven.
Vertroebeling van geest, vergoelijking van schuld.
Wat blijft er over en wat is het dat ons redt?
De herinneringen aan mooie momenten,
je ziet haar in een ander perspectief.
Ze had het ook niet makkelijk, eigenlijk was ze heel erg lief.
Verdriet overmant je en je tranen vloeien.
Toen ze je steunde en je zei dat ze zich er niet mee moest bemoeien.
Bedenk je dan dat je maar een mens bent
en dat het leven niet bestaat uit enen en nullen.
Blijf leren en je hart met liefde vervullen.
Martijn