Resultaten onderzoek basisschooladviezen

Dit onderzoek is gebaseerd op de enquête die ik van 1-2-2022 t/m 5-3-2022 heb gepromoot op Facebook, Twitter en LinkedIn. Deze enquête is ook gepromoot via Mensa, Pharos en diverse andere verenigingen en stichtingen. 537 ouders hebben voor 1 of meerdere kinderen uit hun gezin de enquête ingevuld waarvoor ik ze hartelijk wil bedanken. Gelet op het aantal respondenten is de uitkomst representatief voor de onderzochte groep, basisschoolleerlingen met een IQ van 130 of hoger die een definitief advies kregen voor hun plek in het Voortgezet Onderwijs. Dit advies is afgegeven in de jaren 2016 t/m 2022.

Opmerkelijkheden

  • Het basisonderwijs krijgt het niet voor elkaar om alle uitzonderlijk intelligente leerlingen, de hoogbegaafde leerling, door te kunnen verwijzen naar het VWO. Dat ligt niet aan de leerlingen of de ouders. Het onderwijs is hiervoor verantwoordelijk te houden.
  • Bij de testuitslagen valt op dat meisjes 6% minder vaak scoren bij de groep 140+. En 6% vaker scoren bij de groep 130+

Samenvatting

De resultaten zijn zoals ik ze verwachtte uitgaande van de verhalen die ik Lees verder “Resultaten onderzoek basisschooladviezen”

De 9-jarige doorlopende leerlijn

We weten allemaal wel dat de problemen met vooral hoogbegaafde leerlingen beginnen met opmerkingen als “ik verveel me zo” en “het is zo saai”. En we weten allemaal wel dat een hoogbegaafd kind makkelijk in 9 jaar de leerstof van het VWO onder de knie kan krijgen met het juiste aanbod van die leerstof. Daarnaast hebben ze dan nog voldoende tijd en energie om zichzelf te ontwikkelen, zaken uit te proberen en daardoor zichzelf goed te leren kennen. De snellere verwerking van de leerstof is hierin erg belangrijk.

Of ze tijd hebben voor zo’n korte opleiding bedenk dan dat momenteel erg veel tijd gevuld wordt door verbreden, verdiepen, vreemde taal leren, schaken en allerlei andere activiteiten om ze toch maar bezig te houden. Hoogbegaafde leerlingen hebben dus veel minder tijd nodig om de leerstof onder de knie te krijgen. Gemiddeld schat ik in dat de helft van de tijd over is in het regulier onderwijs voor hoogbegaafde leerlingen.

Qua de sociaal-emotionele ontwikkeling is het goed om hier te melden dat hoogbegaafde leerlingen al snel het zandbakgedrag en ander kinderlijk gedrag ontgroeien. Hun sociale ontwikkeling raakt bekneld en komen ze in een spagaat van aanpassen en dat eigenlijk  niet willen en/of kunnen. Velen uiten dit met het creëren van een schoolstandje. Die thuis en in de vakanties dan gecompenseerd moet worden. Omdat ze toch in die omgeving moeten blijven functioneren reageren ze allemaal wel anders, vaak negatief maar de oorzaak is hetzelfde. Ze ontgroeien hun omgeving en dat breekt ze op. Dit heeft ook een groot effect op hun emotionele ontwikkeling want wie doet nu raar? Ik of hun? En betekent dat dat ik gek ben of dom? Hun zelfbeeld kan zich niet goed ontwikkelen omdat je daarvoor in een passende omgeving moet functioneren met rolmodellen en kansen om te oefenen of iets bij jou Lees verder “De 9-jarige doorlopende leerlijn”

Situatieanalyse voltijd primair onderwijs

Bedankt ir. Loek Zonnenberg, MBA, voor deze diepgaande en uitgebreide analyse van nut en noodzaak van voltijds hoogbegaafden onderwijs!

Ik vond alles interessant en noemenswaardig maar ik wil toch wat hoogtepunten uit deze analyse aanstippen. Een zeer korte samenvatting is: Er is nood aan, er zijn er te weinig en het helpt enorm.

1) De zeer sterke verbetering van het leren en het welbevinden van leerlingen die naar deze scholen gaan. (Hier wordt mijn onderzoek naar het welbevinden relevant.) Helaas is het aantal plaatsen beperkt. Van de 37.000 hoogbegaafde leerlingen is er plek voor circa 5.500 leerlingen. Dat is slechts een magere 15%..

2) De grote mate van afhankelijkheid van financiering is een tweede punt. Zekerheid van een doorgaande leerlijn staat dan constant op de helling. De financiering moet beter verankerd worden in de regelgeving.

3) Op pagina 15 van het rapport staat dit: “Hoogbegaafdheid is geen
sociale of emotionele handicap van het kind en dus mag het ook niet als dusdanig behandeld worden.“. Hoogbegaafd-zijn is GEEN diagnose. Ware woorden! Lees verder “Situatieanalyse voltijd primair onderwijs”

Onderzoek schooladviezen

De enquête is gesloten!

Ik wil graag weten wat de schooladviezen zijn die hoogbegaafde leerlingen krijgen van hun basisschool. Daarom zet ik deze enquête uit in de hoop dat vele ouders de moeite willen nemen om dit in te vullen. Het is volledig anoniem, het zijn 7 makkelijke vragen die elke ouder binnen de 2 minuten kan beantwoorden. (direct naar de enquête)

Uit de resultaten kunnen we bv. afleiden of het iets uitmaakt of een leerling een meisje of jongen is, waar het gezin woont, hoe divers of niet de schooladviezen zijn en of de opleiding van de ouder(s) een rol speelt. Om een goed beeld te krijgen heb ik gekozen voor een periode van 7 jaar, te weten van 2016 tot 2022. Het gaat dan om circa 32.000 hoogbegaafde leerlingen die in deze periode de Lees verder “Onderzoek schooladviezen”

Diagnoses voor hoogbegaafden

Snelle hersens, een biologisch gegeven.

Voor een presentatie heb ik geïnventariseerd welke diagnoses hoogbegaafden zoal krijgen en kregen. Dat blijkt een flinke lijst te zijn en er zijn maar tegen de 30.000 hoogbegaafde leerlingen in het basisonderwijs. Bijzonder maar hier is de lijst:

  1. Syndroom van Asperger
  2. Persoonlijkheidsstoornis
  3. Dyslectie/dyscalculie
  4. PDD-NOS ‘Pervasive Developmental Disorder – Not Otherwise Specified’
  5. ADHD ‘Attention Deficit Hyperactivity Disorder’
  6. ADD ‘Attention Deficit Disorder’
  7. ASS ‘Autisme Spectrum Stoornis’
  8. ODD ‘Oppositioneel Opstandig Gedrag’
  9. CD ‘Conduct Disorder of antisociale gedragsstoornis’
  10. Bipolaire Stoornis
  11. (existentiele) Depressie
  12. Laagbegaafd
  13. NLD ‘Non-verbal Learning Disabilities’
  14. Aanpassingsstoornis (UWV)
  15. TOS ‘Taal Ontwikkelings Stoornis’
  16. Dysorthografie ‘spellingsstoornis’

Bij elk van deze diagnoses kan ik wel een type hoogbegaafde zien die door een gebrekkige, verplichte gang door het onderwijs en/of slechte Lees verder “Diagnoses voor hoogbegaafden”

Afstudeeropdracht Pedagogiek van Esmée Corbeij

Esmée heeft haar afstudeeropdracht bij Fontys Hogescholen Pedagogiek gewijd aan hoogbegaafdheid.

Ze heeft veel literatuur bestudeerd en acht experts geïnterviewd. Uit de literatuur heeft Esmée een conclusie geformuleerd die ik hier kopieer.

Conclusie theoretisch kader:

“De begeleiding van hoogbegaafde jongeren vindt nog veelal plaats op basis van misvattingen of beperkte kennis van hoogbegaafdheid, waardoor zij niet weten dat zij hoogbegaafd zijn en kansen mislopen, zich niet (h)erkend voelen en hun identiteit niet goed vorm kunnen geven, of misdiagnoses krijgen en hierdoor geen passende begeleiding krijgen. Het risico op vastlopen of zelfs identiteitsverlies is groot. Theorieën over zelfactualisatie bieden een passend kader om de ontwikkeling van een hoogbegaafde adolescent in kaart te brengen en te begeleiden. Er is behoefte vanuit de praktijk aan inzicht in wat deze jongeren verder helpt een weg te vinden in hun identiteitsvorming en hun zoektocht naar zingeving, zodat zij zich minder alleen voelen in dit proces, en wat bijdraagt aan het op eigen kracht, zelfbewust kunnen voortzetten van hun ontwikkeling (Houkema, 2020). Aanbevelingen kunnen worden gedeeld met beleidsmakers in het onderwijs: zowel voor opleidingen voor leerkrachten in het PO en VO, als voor studiecoaches en opleidingen voor psychologen en psychiaters.”

Ze heeft de 8 experts bevraagd om de hoofdvraag te beantwoorden: “Wat hebben hoogbegaafde jongeren volgens deskundigen nodig ten aanzien van het op eigen kracht vormen van hun identiteit?”.

De antwoorden en haar conclusies en aanbevelingen kunt u lezen in haar verslag die u hier kunt downloaden: Afstudeeropdracht Esmée Corbeij (in PDF) De moeite van het lezen waard.

Ik hoop dat er eens iets gerealiseerd wordt. Woorden en kennis veranderen de wereld van hoogbegaafde leerlingen niet. Beter en passend onderwijs wel.

Willem Wind

Een eigenschap beschreven?

Al vele jaren wil ik weten wat en hoe hoogbegaafden zijn. Het begon bij meetings binnen Mensa omdat ik daar mijn uitzonderlijke intelligentie, mijn hoogbegaafd-zijn ontdekt had en onderzocht. Fileerde, mag ik wel zeggen. Daar heb ik veel geleerd want er zijn veel soorten en maten hoogbegaafden.

Later heb ik meegeholpen met het vormen van een definitie of meer een omschrijving van hoogbegaafden door Maud van Thiel. Daar kwam haar boek uit voort ‘Hoogbegaafd? Dat zie je zo!‘. Een mooie omschrijving maar ergens mistte ik wel wat. Het is toch wel een omschrijving van een hoogbegaafde in prima conditie en uitstekende omgeving.

Nu ik al wat jaren met wat projecten bezig ben, merk ik een andere eigenschap op welke ik eerst benoemde als een soort apathie. ‘Waarom zou Lees verder “Een eigenschap beschreven?”

De spagaat van elke hoogbegaafde

Dit is mijn antwoord op een vraag van de Kinderombudsman. (in PDF)

Het is belangrijk om eerst te definiëren wie hoogbegaafd is. Ook daar wordt regelmatig verwarring over gezaaid.

Iemand is hoogbegaafd als die scoort bij de top 2% op een standaard intelligentietest. (IQ-test). Het bijbehorende IQ-getal is 132+. Het onderwijs gaat uit van een IQ-getal vanaf 130. Dan kom je uit op een percentage van circa 2,4%.

Samenvatting

Een samenvatting kan zijn dat hoogbegaafde leerlingen, doordat ze in een spagaat moeten functioneren, zeer vatbaar zijn om uitvaller of thuiszitter te worden. En dat aan die spagaat iets te doen is als het ooit eens mag van ouders, onderwijs en samenleving. Er is veel weerstand, ik heb de haat gezien in de ogen van o.a. een wethouder toen ik vertelde wat er nodig was voor hoogbegaafde leerlingen om uit die spagaat te blijven.

 

De definitie definiëert dat 2% van de bevolking hoogbegaafd is. Dat zijn in Nederland zo’n 355.000 mensen van alle leeftijden, afkomst en sociale status. Er zijn evenveel vrouwen als mannen hoogbegaafd. In het basisonderwijs zijn er circa 30.000 (lees verder..)

Wat we geleerd hebben over hoogbegaafde kinderen

30 jaar onderzoek- 6000 kinderen

Auteur:Linda Silverman

30th Anniversary: 1979 – 2009

Het centrum: ‘The Gifted Development Center’ doet onderzoek sinds juni 1979. Ze hebben meer dan 6000 begaafde kinderen in 30 jaar tijd onderzocht . Door al hun aandacht te richten op hoogbegaafde kinderen hebben ze een behoorlijke hoeveelheid kennis over hoogbegaafdheid verzameld.

IN 1994-1995 heeft een team van onderzoekers alle statistische data geanalyseerd ( Drs. Frank Falk and Nancy Miller of the University of Akron, and Dr. Karen Rogers of the University of St. Thomas.)

Lees hier het artikel vertaald in het Nederlands via De Creatieve Ontdekker.

Lees hier de resultaten van 30 jaar onderzoek (Engels) naar hoogbegaafde kinderen.

Resultaten van het onderzoek naar het welbevinden van hoogbegaafde leerlingen PO en VO

Het onderzoek is afgerond, de resultaten zijn binnen en verwerkt. Klik hier voor het volledige onderzoeksverslag in PDF.

Een paar opmerkelijke zaken kan ik hier alvast vertellen.

Dit onderzoek is 1.429 keer ingevuld door ouders voor hun kind. Dat is circa 3% van de totale populatie hoogbegaafde leerlingen in het PO en VO.

1 op de 3 ouders schat het welbevinden van hun kind in als ‘neutraal’. Niet goed en niet slecht. 1 op de 3 ouders schat het in als (erg) slecht en 1 op de 3 ouders schat het welbevinden van hun kind in als goed tot prima. Lees verder “Resultaten van het onderzoek naar het welbevinden van hoogbegaafde leerlingen PO en VO”

Hoogbegaafden, de aantallen

Verspreid op deze website staan allerlei cijfers van aantallen hoogbegaafden in bv. de basisschool of totaal in Nederland en Vlaanderen. Om gezoek en irritatie te voorkomen heb ik ze hier verzameld.

Hoogbegaafd is iemand die scoort bij de top 2% op een standaard IQ-test. Die top 2% is in aantallen hetzelfde als 2% van de bevolking. Via het CBS heb ik de bevolkingscijfers van Nederland verwerkt in dit overzicht:

Een grafiek naar de indeling van het CBS, per 5 jaar:

De gebruikte cijfers van het CBS vind je hier.

In Vlaanderen wonen een kleine 6,5 miljoen mensen wat maakt dat er ook veel minder hoogbegaafden wonen. Qua oppervlakte is Vlaanderen 12.200 km2 groot en Nederland is 41.500 km2 groot. In Vlaanderen wonen er 479 mensen per km2(9,5 hoogbegaafden per km2), in Nederland wonen er 408 mensen per km2(8 hoogbegaafden per km2).

Onderstaande cijfers zijn gebaseerd op deze publicatie van de Belgische Overheid en op de aanname dat de bevolkingsopbouw in leeftijd niet erg veel zal verschillen met die van Nederland. Dit zijn de cijfers:

 

Bereken hier zelf de aantallen hoogbegaafden in uw stad of regio via een webformulier. En hier de calculator voor de groep 145+.

Een sleutel tot emancipatie gezocht

Er is steeds meer sprake van een behoefte om als groep hoogbegaafden geaccepteerd te worden door de samenleving. Er lijkt een taboe te zijn op hoogbegaafdheid binnen de GGZ volgens het IHBV en sommigen praten openlijk over een emancipatieproces dat nuttig kan zijn voor de hoogbegaafden als groep. En over het gebrek aan onderwijs is al veel bekend..

Als bijdrage aan deze discussie wil ik de vergelijking trekken met andere emancipatieprocessen. En de nadruk leggen op hun sleutels voor succes en grote stappen voorwaarts. Misschien kunnen we daar ons voordeel mee doen en als volgende groep geëmancipeerd raken.

Bij de vrouwenemancipatie was een sleutelmoment de eis aan de overheid
voor kiesrecht voor vrouwen. Op dat moment mochten vrouwen niet stemmen, niet in de politiek actief zijn en ze waren handelingsonbekwaam volgens de wet. Er was onder de vrouwen een toenemend verlangen om onafhankelijker te mogen en kunnen zijn. Om gezien te worden als volwaardig mens en dat hun mening er ook toe kan doen. Ik kan me voorstellen dat kiesrecht nou niet direct iets was waar vrouwen veel om gaven. Op wie moesten ze dan stemmen? Waar stem je dan op? De mannen deden dat politieke gedoe en als vrouw deed je gewoon niet aan politiek. Of je meldde je man waarop die moest stemmen. Maar de eis voor vrouwenkiesrecht had iets moois. Het was een eis waarop de overheid en samenleving ja of nee tegen kon zeggen. Het was één woord en dat verlangde één antwoord van de maatschappij. Simpel en er kon niet omheen gedraaid worden. De mannen in de politiek hebben uiteindelijk ja gezegd. En dat betekende veel meer dan alleen het algemene recht om te stemmen. Het betekende ook dat vrouwen politiek actief konden worden. En dat vrouwen niet meer als handelingsonbekwaam gezien konden worden want zij stemden mee over de toekomst van het land. De vrouwen kregen met die ene sleutel, vrouwenkiesrecht, een hele lawine op gang ten gunste van hun emancipatie.

Bij de emancipatie van de homoseksuelen is een dergelijke sleutel ook te vinden. Het openstellen van het huwelijk voor homostellen. In die tijd kwamen er mondjesmaat mensen uit de kast en ik denk niet dat velen dachten aan huwen. Velen wilden andere zaken en vooral vrijheid om te
zijn wie ze zijn en om te doen wát zij maar wilden doen. Hoe kom je dan op het idee om het huwelijk op te eisen? Maar ook hier is het één woord en daarop kan maar één antwoord komen door de overheid. Een ja of een nee. Uiteindelijk heeft de overheid ja gezegd en ook hier kwam de lawine op gang voor hun emancipatie. Met het huwelijk mochten echtgenoten medische beslissingen nemen voor hun partner in plaats van dit over te moeten laten aan de familie van de partner. Ze konden opeens erven naar de regels van de wet. Ze konden kinderen adopteren. Ze konden meedoen met de maatschappij. En dat is op gang gebracht door die ene eis: het homohuwelijk.

Nu ben ik op zoek naar onze sleutel. Wat kunnen wij eisen waar de overheid en samenleving ja of nee op kan zeggen? Het zal iets zijn waar we nu nauwelijks aan denken, nauwelijks waarde aan hechten. Een grappige eis met weinig waarde voor ons. Die eis zoek ik als het eentje is van 1 woord. Eén woord waar ja (of nee) op gezegd kan worden en waarmee onze lawine op gang komt.

Die ene eis bedenken is moeilijk en komt vaak organisch tot stand omdat de groep verandering wil en telkens haar neus stoot. En dan is er opeens een sleutel die pas later erkenning vindt. Daarom wil ik graag dat zoveel mogelijk mensen hun licht hierover willen werpen. Elke suggestie kan de goede zijn, hoe raar het nu ook klinkt. Denk buiten de box, geef je reactie en je eis hier op de website. Dat mag anoniem. Plaats de vraag ook in jouw kring, zodat zoveel mogelijk mensen hierover gaan nadenken en suggesties gaan geven. Hoe wilder hoe beter want dat heeft uiteindelijk ook andere groepen de sprong voorwaarts gegeven die zij zo hard nodig hadden en zo graag wilden!

Willem Wind.

Slim bezig zijn met labels

Hoogbegaafd ligt nog steeds moeilijk in de samenleving. Met het verstand weten steeds meer mensen wel dat het de groep betreft die bij de top 2% scoort op een standaard intelligentietest. Het gevoel blijft dat ze dan te maken hebben met superslimme mensen. Mensen die alles weten, alles
doorhebben, een soort Sherlock Holmes die supersnel alles kan en wil analyseren en die je nooit te slim af kunt zijn. Ik moet zeggen dat dit gevoel niet klopt. Het lijkt alsof het probleem in het woord hoogbegaafd zit maar volgens mij is het probleem er gewoon omdat we zo hoog scoren op een intelligentietest. We zijn uitzonderlijk intelligent zoals Van Dale het terecht opmerkt. En dat kan wat irritatie oproepen.

Dat gevoel in de samenleving dat niet klopt maar zich wel staande weet te houden, soms zelfs sterker wordt, maakt dat we overal ons iets of heel wat meer, nederig moeten opstellen om enige medewerking te krijgen. In het onderwijs om toch eens wat sneller of anders te mogen leren, op het werk om uitgedaagd te worden en gewaardeerd te worden om onze andere kijk. En die nederigheid zorgt voor oplossingen die niet werken of niet voldoen aan de behoeftes van die hoogbegaafde. Maar je moet wel ‘dank u’ zeggen, anders is de medewerking al weer snel verdwenen. Een spagaat waar je niet uitkomt.

Een slimme oplossing is om de groep op te delen. Vanuit het klassiek autismesyndroom leren we hoe deze mensen functioneren en dat exporteren we naar autisme-achtig gedrag en dan verruimen we de definitie en een deel van de doelgroep hoogbegaafden is veilig opgeborgen als ‘autist’ en heeft geen last meer van dat gevoel dat niet klopt maar wel leeft in de samenleving. (Asperger loste het probleem minder goed op, de
IQ-score was nog steeds aanwezig.) Hetzelfde doen we met ADHD, ADD, Hooggevoeligheid, Nieuwetijdskind, Persoonlijkheidsstoornis, Oppositioneel gedrag en ga zo maar door. De groep hoogbegaafden dunt zo mooi uit. En er zijn pillen en therapieën voor om ze toch een beetje ‘normaal’ te laten functioneren. Veel hoogbegaafden gaan hierin mee omdat ze slim zijn. Tegen de stroom inzwemmen is gewoon te vermoeiend en je komt er niet vooruit. Er zijn andere hoogbegaafden die slim genoeg zijn om hun mond te kunnen houden. En er zijn er die zich verdiepen in buiten-maatschappelijke theorieën. Dat is ook een slimme manier om er mee om te gaan.

Een paar hoogbegaafden zijn te koppig. Die blijven tegen de stroom in zwemmen omdat ze niet anders kunnen. Omdat ze niet anders willen. Omdat ze oplossingen zien om dat gevoel te verminderen, om de samenleving te laten zien wat ze missen als ze de hoogbegaafden blijven uitsluiten. En omdat ze niet meer zoals vroeger willen zijn. En omdat ze alle mensen, dus ook hoogbegaafden, een welvarend en gelukkig leven gunnen met hun oplossingen. Zij zijn niet slim.

Reacties zijn als altijd zeer welkom! En u kunt dit natuurlijk ook delen met uw vrienden op facebook, twitter of LinkedIn!

Worden hoogbegaafden genegeerd?

Dit was mijn respons op de vraag van een journalist waarom ik vind dat hoogbegaafden genegeerd worden:

Het beste voorbeeld kwam van Frans Corten op een symposium. Hij vergeleek ons emancipatietraject met die van de homoseksuelen. Het COC gaf al jaren een blaadje uit en stilaan kwamen daar advertenties in vanuit de doelgroep. Op het moment dat deze groep geaccepteerd werd door de samenleving kwamen er advertenties in hun blad van de grote bedrijven en anderen die niet binnen de doelgroep opereerden.

Afbeeldingsresultaat voor hiquarterlyMensa geeft ook bladen uit en wil graag adverteerders hebben. Soms staat er eentje in vanuit de doelgroep. Nooit heb ik een advertentie gezien van een bedrijf van buiten de doelgroep. Dat zegt wel wat.

Hoogbegaafden hebben goed onderwijs nodig voor hun eigen ontwikkeling. Ze overzien veel en kunnen makkelijk met abstractheden omgaan op jonge leeftijd. Zonder goede begeleiding gaan ze zelf zaken invullen en/of bedenken of ze komen er niet uit(uit de keuzemogelijkheden) en groeien enigszins verward op. Ik ga er van uit dat gemiddeld een hoogbegaafd kind klaar is met het BO op 8 jarige leeftijd en dat het VO in 3-4 jaar kan worden afgerond. Zoveel wordt daar niet geleerd, wel wordt veel geoefend in omgaan met abstracte zaken. Voor ons simpel dus. En ik heb van een rector magnificus begrepen dat universiteiten, ook de OU, de opdracht hebben om de massa te onderwijzen en dat er geen uitzonderingen mogelijk zijn. Daar zijn hoogbegaafden niet welkom.

Hoogbegaafden worden met bovenstaande genegeerd in het onderwijs en geprest om normaal mee te doen op straffe van uitsluiting(thuiszitters ed.).

Op de werkvloer is de manager het meest in de weer om iedereen binnen diens plek in de hiërarchie te laten functioneren. Voor een hoogbegaafde is dat een behoorlijke beperking. Er zijn weinig plekken waar je een beetje naar behoren kunt functioneren. Op Facebook is een groep actief: hoogbegaafden met een uitkering.

In de meeste organisaties worden hoogbegaafden niet gewaardeerd als zichzelf. Dat constante aanpassen heeft effecten op de gezondheid, de relatie en de opvoeding van meestal ook hoogbegaafde kinderen. Kinderen die zich ook ernstig moeten aanpassen op school met soms het effect dat ze zich af gaan vragen waarom het leven nog leuk kan zijn of worden.

Ik ben al weer 20 jaar bezig met deze emancipatie en ik zie nog niet al teveel vooruitgang. Het woord wordt vaker gezegd en met minder schroom. Er zijn initiatieven maar alle blijven ver onder de maat van wat
een gemiddelde hoogbegaafde nodig heeft. Ik kom tot de conclusie dat hoogbegaafden genegeerd worden. Er wordt niet méé gepraat, wel over en er wordt niet op hun acties of initiatieven gereageerd. En dat zal met de publiciteit van dit onderzoek niet anders zijn. Even een piek en dan gaat Nederland weer over tot de orde van de dag en daar horen hoogbegaafden niet in thuis. Wel slimmeriken en bijzondere types, zolang de 360.000 hoogbegaafden maar buiten beeld blijven.

Willem Wind.

Een open brief aan Nederland

Wat er mis is met Nederland

Een open brief aan Nederland, van Willem Wind.

Steeds vaker doemt bij mij het beeld op dat de overheid zich opstelt als zeurende ouders. Die hebben het goede voor met hun kinderen maar kunnen niets beters verzinnen dan net zolang praten totdat de kinderen zo ongeveer doen wat hen verteld wordt. Of de kinderen dat willen of er zelf beter van worden is nooit de vraag. De zeurende ouders hebben plannen met hun kinderen en daar moeten ze naartoe gepraat worden.

Om dit punt helder te maken kan ik vele voorbeelden geven. Als eerste de politie. Als die je aanhoudt zeurt die minimaal een kwartier lang over wat je wel niet verkeerd doet en hoe gevaarlijk dat is en wat de consequenties zijn. Zeggen dat je dat ook wel weet maakt het erger want dan beginnen ze gewoon weer overnieuw. Ja en amen zeggen werkt het snelst. En de boete gewoon betalen want de incasso van de overheid gebruikt alle mogelijkheden tot aan gijzeling toe om je te laten betalen.
Op zich is dit niet een probleem.

Een ander voorbeeld is het UWV. Die zeurt dat je moet solliciteren en klaar staan om te gaan werken. Die zeurt zelfs als je kanker hebt met een half jaar te leven, dat je moet gaan werken want een uitkering..blah, blah, blah.. Ze zeuren zo mensen uit de uitkering die het wel op een andere manier kunnen overleven. De uitkeringstrekkers reageren op het gezeur met meer gezeur.
Op zich is dit niet het probleem.

Het onderwijs zegt dat ze wel willen maar niet mogen om bv thuiszitters of hoogbegaafden goed onderwijs te geven. De overheid zegt dat ze het wel mogen maar niet willen. Passend onderwijs komt zo niet van de grond. En in plaats dat de overheid mee gaat denken met het onderwijs, zeurt het gewoon door dat het wel zo moet. Kamp en Dekker zijn voor mij de graadmeters van het gezeur.
Op zich is dit niet het probleem.

Ook aardbevingen probeert de overheid met zeuren te dempen. Het komt goed, we zijn goed bezig tot de volgende aardbeving er is en de overheid eindelijk afstapt van zeuren en iets doet.
Op zich is dit niet het probleem.

Het zeuren van de overheid komt ook door de goede rapporten die Nederland krijgt voor bv. het onderwijs en economie. We staan er goed voor volgens de overheid, met Rutte voorop en dat moet het volk ook accepteren. Het volk(de kinderen) kan niet alles krijgen wat het wil en dat klopt.
Op zich is dit niet het probleem.

Politici willen ook nog wel eens mensen van het volk bevragen wat die nu willen. Vooral PVV-stemmers zijn daarvoor uitverkoren. En als ik die gesprekken beluister kan ik niet aan de indruk ontkomen dat dit erg lijkt op een gesprek van een ouder met een recalcitrant kind. De ouder zeurt net zolang totdat het kind op enige manier instemt met de redenaties van de ouder. De ouder heeft plannen met het kind en dat moet gebeuren, met of zonder instemming van het kind. Die weet tenslotte niet wat goed is voor hem of haar. Als voorbeelden het straffe beleid omtrent roken, levenslang leren, overgewicht, zelf carrière plannen en uitvoeren, blijven werken, drank, uitgezonderd drugs, constant sporten, alle regels naleven, etc., etc, etc..
Op zich is dit niet het probleem.

Maar alles bij elkaar tipt nu het zeuren, iets wat de overheid altijd al gedaan heeft, net over een kritisch punt. Wij vinden een zeurende overheid best goed. Zeker als het zeurt tegen de buurman of buurvrouw. Een zeurende overheid wil het goede voor ons en dat willen wij ook. Maar het gezeur moet een haalbaar doel hebben. Het moet geven en nemen zijn en ons in onze waarde laten. Tenminste een beetje. En dat wordt steeds minder zo gevoeld. En wat doe je als volk dan tegen het gezeur? Dan ga je redeneren en reageren als een kind. Zolang de reactie verbijstering, ontzetting of ongeloof oplevert is het een goede reactie. En dan is de waarheid en zijn feiten niet ter zake doende. Als je het kunt is het prachtig om de verbijstering te zien als je een feit niet accepteert als zijnde waar. En het gaat je dan op dat moment om die verbijstering. Daar scoor je mee tegen dat gezeur.

En wat wil het volk dan wel, wat maakt dat het recalcitrante kind weer normaal functioneert? Meer zeuren, een hardere aanpak, zonder eten naar bed? Wat denkt u?

Het volk wil wat het altijd al wil. Een redelijk deel van het inkomen als vrij besteedbaar kunnen gebruiken. Je eigen kinderen en de kinderen die je kent doen het goed op school of ze krijgen een goede beroepsopleiding. De overheid helpt je mee als je klem komt te zitten. Je kinderen en die je kent krijgen het net zo goed en liever iets beter dan dat je het zelf hebt. En het volk wil graag een idealistische plek in het vooruitzicht hebben, een plek die nooit zal bestaan maar waar we wel naar op weg kunnen gaan. Zonder ooit aan te komen. Een aarde zonder vervuiling, zonder uitbuiting, met een eerlijke verdeling van al het goede van het leven. Maar die wandeling mag het eerste niet in gevaar brengen. Die idylle is mooi maar we moeten wel een beetje leuk kunnen leven!

Als ouder weet je eigenlijk wel dat je het verliest van een recalcitrant kind. Het kan lang duren of kort, het kind wint want die maakt het niet uit of diens wereld in elkaar stort of niet. Die kan wel wat dagen zonder eten en die weet dat het als het om leven en dood gaat, toch wel beschermd of gered zal worden. Het kind weet dat. En de ouder weet ook, zeker na wat proberen, dat het niet zal lukken. En de enige die hier iets aan kan doen is de ouder. Die moet toegeven en die moet milder worden. Die moet echt gaan luisteren en het kind geven wat het wil en nodig heeft. Zonder bijbedoelingen en het kind feitelijk het respect geven dat het verdient.

Voor mij is het duidelijk. De overheid, dat wat het volk ervaart en tegenkomt als overheid, moet minder zeuren en meer het volk helpen en ondersteunen. Dat geldt in alle geledingen, van uitkeringen, voedselbanken, daklozen, werkgelegenheid en werkzekerheid, gezondheidszorg met altijd in het achterhoofd de hoofdzaken die het volk in eerste instantie wil. De rest is optioneel.

Het gaat niet om de Islam, niet om de vluchtelingen, niet om de rijke elite, niet om de afstand tussen volk en regering, het gaat niet om het koningshuis of een premier die wil dat we zelfstandiger worden en daar de ruimte niet bij geeft om dat te kunnen, het gaat om de redelijke eis van elk volk: genoeg geld om van te leven en dat je kinderen het goed of beter hebben dan jezelf op die leeftijd.

Overheid, zeur niet zo en doe het goede voor het volk. Anders worden meer mensen recalcitrant en is het volk steeds meer bereidwillig om alles op de waagschaal te zetten. En dat is de schuld van de overheid, nooit van het volk.

Willem Wind.
3-1-2017

Ook beschikbaar in PDF

Open Space Onderwijs in een notendop

Open Space Onderwijs bestaat uit twee componenten. Een leerdeel waar 1/3 van de tijd aan besteed kan worden en een ontwikkeldeel voor de rest van de tijd. Van de leerlingen wordt verwacht dat ze op eenzelfde manier blijven leren zoals ze hebben leren lopen of praten, met ondersteuning, het zelf onder de knie zien te krijgen. Met lopen en praten is dit gelukt, waarom zou dit niet kunnen met andere zaken?

In de tijd van het ontwikkeldeel krijgt de leerling alle mogelijkheden om zelf de eigen talenten te vinden die hem of haar verder laten komen in het leven. Of dat in sport is, in ‘wetenschappelijk’ knutselen, in muziek maken of in het schrijven van boeken of toneelstukken, ze kunnen het allemaal kort of lang uitproberen omdat zij zelf de keuze maken en ‘het proberen’ uitvoeren. Daarnaast is het inspirerend om andere leerlingen zich te zien uitleven in hun talent.

Het leerdeel bestaat uit onderwerpen. Elk onderwerp is een gegroepeerd deel van datgene wat de overheid en dus maatschappij graag wil dat een kind leert en later kent. Voor het basisonderwijs zijn er ongeveer 14 onderwerpen en voor het voorgezet onderwijs zijn er ongeveer 35 onderwerpen te groeperen. Open Space Onderwijs gaat uit van het maximale en laat aan de leerling over hoe ver die komt per onderwerp. Het leren kan op initiatief van de leerling, in groepjes of individueel door hen uitgewerkt worden.

Elk onderwerp wordt belicht in ongeveer 10 methodes van het onder de knie krijgen. Voor leerlingen die talig zijn of juist wiskundig sterk zijn tot beelddenkers en alles wat daartussen zit. Per onderwerp komt er ook duiding waar en hoe het onderwerp gebruikt wordt in het hier en nu en ook duiding waar het onderwerp vandaan komt en hoe het geëvolueerd is tot wat het is vandaag de dag. Er wordt geen oefenmateriaal toegevoegd opdat de leerling niet de eigen motivatie verliest om het zich op de eigen manier eigen te maken. Voor elk onderwerp zijn er zelf tal van oefeningen te bedenken, te vinden op het internet of aangereikt te krijgen van medeleerlingen of ouders.

Elk onderwerp wordt afgesloten met een test. Hier wordt getraceerd hoe goed een leerling er in is geslaagd om dat onderwerp onder de knie te krijgen. De leerling krijgt een duidelijk idee op welk niveau hij of zij het onderwerp kan gebruiken in de toekomst. En daarmee kan de leerling ook bepalen in welke richting zijn ontwikkeling het beste kan zijn. Zo wordt de leerling zelfsturend in diens ontwikkel- en leertraject.

Open Space Onderwijs biedt een onderliggende structuur zodanig dat de leerling weet wat het kan doen en zich volledig kan richten op het zelf leren en ontwikkelen. Het is te vergelijken met de ondersteuning die je een kind biedt als het leert lopen en praten. De leerling wordt de ruimte gegeven om alle onderwerpen te bekijken en er aan te werken als de leerling en het onderwerp samenkomen.

De leerkracht c.q. pedagogisch begeleider helpt leerlingen op aanvraag, overziet de algemene en specifieke ontwikkeling per leerling en evolueert dit, indien nodig, met de leerling. Daarnaast is hij of zij de bewaker van de onderliggende structuur en een aanspreekpunt voor de ouders.

Voor meer informatie en contact: www.openspaceonderwijs.nl

7 pijlers van het onderwijs die vernieuwing tegengaan

Het onderwijs vernieuwen blijkt niet makkelijk te gaan. Ik ken veel vernieuwers, ik heb veel initiatieven gevolgd en veel zien mislukken. Het onderwijs is solide in haar pijlers van bestaan. Een rubberen skelet dat geen verandering toelaat dan cosmetische veranderingen. Ik heb wel eens voor een kind een voorstel gedaan en na bestudering door de directeur werden snel de drie belangrijkste onderdelen geschrapt als ontoelaatbaar. Dat kon niet. De rest wilde hij graag doen. Dat heeft niet geholpen omdat de pijlers onder het voorstel weggehaald waren, de rest had daardoor geen fundament meer.

Omdat ik nog steeds begaan ben met onderwijs en graag mijn steentje bij wil dragen aan verbeteringen, heb ik de pijlers van het huidige onderwijs zo verwoord:

  • Een leerling weet pas iets als de leerkracht hem of haar dit verteld en uitgelegd heeft.
  • De leermethode is heilig en daar mag niet van afgeweken worden.
  • De houding in de klas is belangrijker dan de leerprestatie.
  • De leeftijd van de leerling bepaalt in zeer sterke mate zijn of haar leerniveau.
  • Creativiteit en eigen initiatief worden gelimiteerd tot wat de leerkracht passend vindt in het kader van de methode.
  • De weg omhoog in het onderwijs bevat veel meer drempels dan de weg naar beneden.
  • Zonder leerkracht is er geen mogelijkheid om een diploma te behalen.
Hieraan wordt in het onderwijs niet getornd, dit is de basis van het onderwijs. Een enkele uitzondering daargelaten.
Wil het onderwijs vernieuwen dan moeten deze pijlers worden vernieuwd, veranderd. Een fundamentele discussie over wat onderwijs nu feitelijk is, waar het voor dienen moet, moet nu gevoerd worden. Zonder iets als onmisbaar vast te zetten, zonder voorwaarden vooraf.
Of er komt ruimte voor nieuwe initiatieven. Initiatieven als Open Space Onderwijs die niet uitgaan van deze pijlers. Initiatieven die laten zien dat het ook anders kan.
Wil je reageren dan kan dat hier of op de facebook-pagina van Open Space Onderwijs.
Ik hoor graag van je, met vriendelijke groet, Willem Wind.

mijn vele-vliegen-in-één-klap-relanceplan

Nederland, de EU, de wereld hebben veel te winnen met een heffing op luchtverontreiniging door internationaal transport; als iemand weet hoe ik dit best in de openbaarheid krijg …

luchtvervuilingBeste lezers dezes

In oktober ben ik beginnen nadenken en opzoeken over een mogelijke oplossing voor de budgettaire problemen van België, en vervolgens Nederland en ook de rest van de EU, maar ook o.a. de hoge werkloosheid en de klimaatverandering. Ik ben beginnen mailen naar ondertussen misschien honderden politici, vakbondslui; organisaties, think tanks, professoren, kranten, TV-programma’s, … Maar vaak niet gelezen, nauwelijks antwoorden, … Huilen met de pet op, want al die geadresseerden beweren in het openbaar al de aangehaalde problemen erg te vinden, maar eens wat dieper nadenken over een totaaloplossing, dan bekruipt mij het vermoeden dat ze te dom; laf, hypocriet, onverschillig, egoïstisch zijn, of zelfs jaloers omdat mijn voorstellen zoveel beter zijn.

Okay, ik weet wel dat dat bitter en zelfs wat arrogant klinkt, maar hoe zou jij je voelen als je zo hard je best doet en iedereen je negeert terwijl je denkt dat je echt het verschil kunt maken? Ondanks dat de moed mij regelmatig in de schoenen zonk, hield ik vol, omdat er zoveel mensenlevens op het spel staan, en de stabiliteit van de economie en misschien zelfs de EU, … Omdat de tijd dringt, hoop ik o.a. hier een groot publiek te bereiken.

——————————————————————————————————

“Luchtvervuiling door verkeer veroorzaakt economische schade ter waarde van zo’n 4 miljard euro, volgens onderzoeksbureau CE Delft. Voor Europa is de inschatting maar liefst 150 miljard euro; zaplog.nl/man_made_luchtvervuiling_uitlaatgassen_wederom_giftiger_dan_gedacht (link is external)”

Het eigenaardige is dat een satellietkaart van weliswaar 2004 maar evengoed geldig wegens waarschijnlijk evenveel of zelfs meer verkeer jaar in jaar uit, aantoont dat het aandeel van de luchtverontreiniging in de Benelux t.o.v. heel Europa veel groter is. http://www.kennislink.nl/publicaties/satelliet-brengt-luchtvervuiling-in-kaart (link is external)

Ik denk dan ook dat het mogelijk is een manier te vinden – ik denk dat ik ze heb – om internationaal transport voldoende te belasten – 180 miljard, rond de 1,3 % van het totale BNP van 14 000 miljard – om de inflatie met ongeveer 1 % te laten stijgen. Zodat het risicovolle QE – googlen maar – niet meer nodig kan zijn, …

180 miljard (bruto) op een gezamenlijk BNP van rond de 14 000 miljard = nog geen 1,3 % en zou waarschijnlijk voor genoeg inflatie zorgen om het riskante en onvoorspelbare QE voortijdig te kunnen stoppen. België, Nederland en Duitsland – waarvan de meeste politici zo gekant zijn tegen het opkoopprogramma van de ECB – zouden, mits een ingenieus masterplan – hetgeen ik denk te hebben, maar het vergt wel de politieke wil en mogelijk veel druk op de beleidsvoerders van o.a. de vakbonden – de rest van de EU kunnen proberen te overtuigen van een gezamenlijke belastingverhoging om de regeringen in staat te stellen te investeren i.p.v. te blijven besparen en economische groei te realiseren door de eigen bevolking, lagere overheden en de bedrijven te bedelen met meer subsidies, hogere uitkeringen en lonen via overheidsaanwervingen i.p.v. agressief de publieke sector op streng dieet te zetten en talloze werknemers te ontslaan om zoveel mogelijk loonlasten te kunnen verlagen om banen te creëren ten koste van de “bevriende” landen door een race-to-the-bottom-tunnelvisie.

Ik geloof dat Nederland recht heeft op 13,5 miljard hiervan, en dat dat zou kunnen leiden tot:

(5 miljoen in de EU) 300 000 duurzame banen, binnen het jaar, zonder verdringing, vooral niet-commerciële sectoren, eventueel halftijds, ideaal voor kwetsbare groepen (ouderen, gehandicapten, zieken, langdurig inactief, zonder werkervaring, allochtonen, laaggeschoolden, gepensioneerden en zelfstandigen die niet rondkomen, mantelzorgers); 2 tot 4 miljard
een einde kunnen maken aan “belastingparadijs Nederland” en daarna of tegelijk liefst ook elders de druk kunnen verhogen, zoals het UK, Ierland, België, …; idem
meer kunnen investeren in de strijd tegen klimaatverandering, in “groen verkeer”, duurzame stroom, het verminderen van luchtpollutie, … idem
daardoor (op termijn) minder moeten uitgeven aan gezondheidszorg
de besparingen in o.a. bejaardenzorg (groten)deels terugdraaien
minstens honderden mensenlevens redden per jaar (minder zelfmoord wegens werkloosheid en armoede).
Vergeet niet dat die som uitgeven onmiddellijk zorgt voor terugverdieninkomsten, en zelfs als het maar 10 % zou zijn, is het geld om mee te werken een miljard of 15.

ik zoek iemand die bereid is de knuppel in het hoenderhok te gooien, alles op alles te zetten om mijn vele-vliegen-in-één-klap-relanceplan in de media te brengen en uiteindelijk door de politici in B en NL te laten evalueren. Natuurlijk pas na het uitwisselen van een aantal mails, en als ik hem, haar of hen overtuigd heb dat betere grootschalige oplossingen – zoals de rijken tientallen miljarden extra laten ophoesten – geen kans lopen om gerealiseerd te worden. Opperkantelaar Jan Rotmans, de leiders van Tax Justice NL, Correspondent Rutger Bregman, misschien iemand van Ons Geld, … Jonathan Holslag heb ik ook gecontacteerd, maar ik denk dat hij het te druk heeft, want het bleef (voorlopig) bij één mail. Een programma als Tegenlicht of Zembla kan ook het gewenste effect hebben, maar ook van deze (nog) geen repliek. De leiding van Greenpeace zou natuurlijk ook om raad gevraagd kunnen worden. Als iemand nog suggesties heeft, iemand kent, … bijvoorbeeld bij de kranten. Ik ben uiteraard heel kieskeurig, vertrouw niet zomaar om het even wie, want dit is geen klusje voor een amateur. Om op al mijn golflengtes te kunnen zitten, moet je om te beginnen over een flinke snel roterende schotelantenne beschikken … Klinkt misschien als opschepperig, maar is eerder een waarschuwing. Tja, waarom niet …

“Mensen met ADD zijn:

vaak analytisch, ze leggen verbanden waar niet iedereen zomaar op komt
onderzoekers die graag nieuwe paden verkennen
echte denkers
ook meestal sociaal bewogen
invoelend. Ze hebben een groot inlevingsvermogen (vaak pas achteraf, nadat ze de situatie hebben overdacht)
creatief, intuïtief en veelzijdig en hebben een brede belangstelling. Dit hebben ze ontwikkeld vanuit hun behoefte aan afwisseling.”
Het zijn meestal doorzetters als gevolg van aangeleerde compensatie.Zij kunnen zich gepassioneerd ergens op storten als iets hun interesse heeft en maken dat meestal ook af.
http://www.psyq.nl/Programma/ADHD-bij-volwassenen/hoe-herken-ik-ADHD/ADD… (link is external)

Als tegengewicht voor deze positieve eigenschappen: http://www.addonline.nl/add/tips.html (link is external) Buitenbeentjes worden per definitie niet begrepen door de meesten, en daarom ben ik een eenzaat. Wel heel veel tijd om te piekeren en na te denken, dus als ik het niet had, was ik niet zo sterk gemotiveerd en misschien zelfs niet in staat om mijn calvarietocht te ondernemen. Nu, ik wist op voorhand gelukkig niet dat het zo lang zou aanslepen …

Alhoewel het niet de bedoeling was en is om het over deze problematiek te hebben, het is natuurlijk gewoon ontzettend belangrijk om te weten waarom een individu een geniale kant heeft of kan hebben en tegelijk veel gebreken. Eén uitstekend voorbeeld van de tientallen Bekende Wereldburgers die al dan niet bewezen een aandoening hebben of hadden die hun doen en laten in grote mate bepa(a)l(d)en: http://www.adders.org/drbilly15.htm (link is external)

Wel, zelfs als ik geen gouden tip krijg, dan heb ik misschien wel enkelen van jullie laten kennismaken met een vaak verborgen problematiek, en in het geval dat het zeer herkenbaar is, … Hoe vroeger je het beseft van jezelf, hoe beter.

Dirk

SLIMME MENSEN ZIJN ALTIJD VEEL MEER WAARD DAN DOMME MENSEN!

SLIMME MENSEN ZIJN ALTIJD VEEL MEER WAARD DAN DOMME MENSEN!

Doet dit bij jou ook zo veel pijn om te lezen? Kan je jezelf helemaal in deze titel vinden? Dit is helemaal hoe dat ik mij voel!
Je komt op 1 september op school aan… Je gaat je klas binnen en je voelt direct een rare spanning… Er is een groepje die praat over dingen waar je helemaal niks van begrijpt. Je gaat erbij staan, je probeert mee te volgen en zo nieuwe vrienden te maken… Na even is het duidelijk dat dit niet lukt. Je voelt je klein en dom… Je gaat daar weg en gaat bij andere mensen staan.
Het is al snel duidelijk dat je gewoon bij het verkeerde groepje was belandt. De mensen waar je nu bij staat zeggen je wie dat die anderen zijn. Het zijn de hoogbegaafde mensen waar je bij stond… De klasgenoten waar je nu bij staat vertellen je alles, ze zeggen dat de hoogbegaafde leerlingen een eigen groepje zijn, dat ze speciale behandelingen krijgen en zich zelfs belangrijker voelen dan de anderen. In het begin geloof je dit niet, je denkt dat ze allemaal overdrijven.
Na een paar dagen wordt het duidelijk… Ze overdreven niet. Integendeel! Hoe dat zij het zeiden was nog maar zacht uitgedrukt! Je kon nog niet eens normaal tegen die mensen praten of ze kijken je al aan alsof je maar onzin zegt. Je voelt je benadeeld, klein en dom. Al snel is het duidelijk dat de klas in twee groepen wordt gedeeld: de groep met de hoogbegaafde leerlingen en de andere groep… Zo een beetje de rest en de domme helft van de klas… Zo snel gebeurde het. De hoogbegaafde leerlingen voelen zich goed omdat ze nu speciale lessen en leerstof krijgen en zich niet meer vervelen. En de anderen voelen zich simpelweg DOM.
Zo wil je toch niet leven? Elke mens heeft een droom. Je wilt iets bereiken met je leven, je wilt een goede baan hebben of ergens herkend kunnen worden. Maar als je met dergelijke mensen in de klas zit is het bijna onmogelijk om in je dromen te geloven… Als je denkt over de baan die je graag hebt ben je direct bang dat je moet concurreren met een hoogbegaafde mens en daar heb je natuurlijk niks tegen te zeggen. Zo ook als je herkend wilt worden. Het maakt niet uit hoe. Sommigen willen misschien een bekende journalist worden, anderen zanger, en zo zijn er nog zoveel opties. Maar als je dan omgeven wordt door hoogbegaafde mensen valt het snel op dat je er geen kans tegen maakt… Slimme mensen zijn altijd veel meer waard dan domme mensen.
Mijn standpunt is dat je het recht niet hebt om je als hoogbegaafde persoon meer te voelen dan de rest. Ze voelen zich zo al dom genoeg, je moet het er niet extra bij gaan inwrijven.

Anoniem

Geschreven voor de schrijfwedstrijd 2014 van deze website. Anoniem is één van de winnaars! Hier is het juryrapport:

Via een knappe perspectiefwisseling neemt de auteur de lezer mee in de positie van de leerlingen die niet hoogbegaafd zijn en zich ondergesneeuwd voelen door de suprematie van de hoogbegaafde leerlingen. Het betoog geeft de ervaring van binnenuit weer en maakt het invoelbar dankzij de jijvorm. De conclusie is tevens een oproep vanuit de positie van de underdog aan de hoogbegaafde medeleerlingen die hoog aangeslagen maar niet als hoogstaand ervaren worden door de auteur.
Het betoog verwijst terug naar de titel, zonder deze te herhalen…..een misser, het is gebruikelijk de titel als titel te beschouwen en er niet naar te verwijzen alsof deze de eerste zin van het betoog is. Overigens had de eerste alinea geschrapt kunnen worden, de jij-vorm is krachtig genoeg om het hele betoog te dragen. De titel zegt de rest.

Jason en zijn hotdogkraam, een essay.

Jason en zijn hotdogkraam

“Only 2 things are infinite: the universe, and human stupidity, and I’m not quite sure about the first one.”
-A. Einstein

Einstein had gelijk. Het universum is oneindig, de menselijke domheid ook. Het jaar is 2143, en er is veel veranderd in de laatste 129 jaar…
Sinds 2015 kreeg hoogbegaafdheid steeds meer en meer aandacht, en tegen 2030 waren er overal speciale scholen, enkel voor deze selecte groep “slimmere” mensen. Dit systeem werkte goed, maar tegenwoordig is het voor “gewone” mensen al bijna onmogelijk om nog een fatsoenlijke baan te vinden. De wetenschap staat verder en groeit sneller dan ooit, maar dat kan ook gezegd worden van de kloof tussen arm en rijk, waar grappig genoeg nog steeds geen oplossing voor is gevonden. Ja, deze wereld is ideaal voor hoogbegaafden, maar ze is ook een bijna onmogelijke uitdaging voor die andere 80% van de wereldbevolking.
Jason was een “gewone” jongeman op een “gewone” school, en er stond hem dus een toekomst als rekkenvuller, bediende of conciërge te wachten. Heel erg vond hij dit niet, want dat was gewoon hoe het leven in elkaar zat. Op het einde van weer een saaie schooldag, op weg naar zijn huis in een van de toch wel betere wijken van de stad (iets waar hij aardig trots op was), besloot hij een omweg langs de markt te maken, waar hij iets zou kunnen eten. Aangekomen op de marktplaats besloot hij voor een hotdog te gaan, maar nog voor hij bij de kraam aankwam, bleef hij als versteend staan. Daar, aan ZIJN vaste hotdogkraam, stond het mooiste meisje dat hij ooit had gezien. Hij raapte al zijn moed bijeen, en sprak haar aan. Het meisje keek hem minachtend aan, en al Jason’s moed verdween meteen weer. “euhm… ik.. uhm.. jij… wil je?..” stotterde hij, toen werd hij helemaal rood. ”Weet jij misschien hoe ik terug bij het station kan komen?” vroeg het meisje uit de hoogte, “ik ben verdwaald…” voegde ze er met neergeslagen blik aan toe. Jason besloot haar de weg te wijzen, zodat hij haar onderweg beter kon leren kennen. Het was eigenlijk best wel leuk en interessant om met haar te praten. Haar naam was Emma. Ze vertelde dat ze een van de “slimmere” mensen was, en bijgevolg nog nooit in dit deel van de stad was gekomen. Jason luisterde met grote ogen naar haar verhalen, over de hi-tech spullen die ze thuis en op school had, waarvan hij niet eens wist dat ze bestonden. Zijn verbazing werd zelfs nog groter, toen ze in het station de VIP kamer binnen mocht. Ze had een speciaal pasje om de deur te openen, en het beste was dat hij mee naar binnen mocht om een kijkje te nemen! Binnen stond een rare soort capsule, en nadat Emma Jason een afscheidskus had gegeven, stapte ze erin en verdween voor zijn ogen!
Ze zouden elkaar nooit meer zien. Emma zou een succesvolle baan als bedrijfsleidster krijgen en rijk en gelukkig worden. Jason zou de hotdogkraam overnemen en zeer geliefd zijn in zijn buurt, maar zou ook arm en jong sterven.
Zo zie je maar: je zou de wereld ideaal voor hoogbegaafden kunnen maken, maar ze zou niet ideaal zijn voor iedereen.

Anoniem

Geschreven voor de schrijfwedstrijd 2014 van deze website. Seppe is één van de winnaars! Hier is het juryrapport:

Een originele insteek door te schrijven alsof er een sprong in de tijd gemaakt is. Het scenario van hoe het zou kunnen zijn als hoogbegaafden alle kansen krijgen die er te bedenken zijn. Een ogenschijnlijk ideale wereld die verre van ideaal blijkt te zijn. Met een eenvoudige slotzin wordt de conclusie die de lezer al lezende kon trekken expliciet verwoord, wat voor een essay een goed einde is.
Deze auteur is veelbelovend in schrijfstijl en wijze van in staat zijn een impliciete boodschap door te laten klinken.