’n Weetje:
“Het advies waar je op zit te wachten, is vaak datgene wat je zelf zou zeggen tegen de ander, als hij jouw verhaal zou vertellen.”
W.
Auteur: Willem Wind
Filmtip
In de film ‘Normal’ gaat het om een man die eindelijk de moed heeft om te willen zijn wie hij is. Hij heeft er vrede mee en nu confronteert hij zijn omgeving op een geheel eigen en eerlijke manier met wie hij feitelijk is. Hij is een zij…
Een mooi voorbeeld hoe je integer jezelf kunt laten zien zoals je bent!
Meer info: Wikipedia
Celine Dion
Een lied
Een oppepper, een intens lied van kracht en hoop!
I believe in you van Celine Dion en Il Divo.
Harry Jekkers
Een liedje van Harry Jekkers waarin de liefde voor je eigen persoontje alleen maar de basis kan zijn voor je liefde voor anderen…. Een mooi nadenkertje! Youtube
Een inspirerende film: Milk
New York, 1970. De homoseksuele veertiger Harvey Milk leidt een onopvallend bestaan tot hij in een metrostation de jonge, aantrekkelijke hippie Scott ontmoet. Het tweetal vertrekt samen naar San Francisco, waar ze in het bruisende hart van de homogemeenschap een winkel openen. Harvey gaat zich ook met politiek bezighouden. Met vrienden en sympathisanten gaat hij de gevestigde orde te lijf. Als openlijk homoseksueel stadsbestuurder botst hij met Dan White, die als katholiek gezinshoofd en oud-politieagent Harvey Milk liever kwijt dan rijk is.
Voor mij persoonlijk was de oproep om uit de kast te komen, het mooiste. Aan het eind van de film beleef je het resultaat van veel innerlijk werk door Milk.
Meer info klik hier.
Vraag van Marieke
Hallo,
Om maar meteen de koe bij de horens te vatten: Ik heb na veel ploeteren vanwege psychische klachten, mijn Master in de geneeskunde ghaald. Ik heb helaas mijn artsendiploma niet kunnen afronden. Ik weet dat ik een prima arts zou zijn, maar het is nou eenmaal niet zo.
Ik heb mijn psychische klachten overwonnen met veel doorzettingsvermogen.
Nu studeer ik psychologie omdat ik psychotherapeut wil worden. Ik weet dat ik daar goed in ben. Ik vind het raar om het zo te zeggen maar het is een instinct, talent. Ik wil heel graag aan anderen de trucs om het makkelijker te hebben in het leven en je beter te voelen doorgeven.
Mijn probleem is het vinden van een baan, ik wil 20-24 uur werken maar heb al ervaren dat als er niet veel uitdaging is ik verveeld raak en dat geeft mij stress. Ik heb tijdens de coschappen een diepe burn-out opgelopen van 3 jaar en dat wil ik niet nog eens meemaken. Het is alleen erg moeilijk om zonder artsendiploma werk op niveau te vinden. Met werk op niveau bedoel ik universitair niveau want ik vrees dat HBO niveau mij ook gaat vervelen.
Wat zijn jullie ervaringen met werk en uitdaging, op intellectueel niveau maar ook anders, bijvoorbeeld door steeds nieuwe dingen en vaardigheden te leren.
Dit is vast iets heel persoonlijks en individueels, maar ik heb behoefte het te delen. Als ik aan mensen in mijn omgeving vertel dat ik niet in een winkel wil staan of een secretaresse baantje wil doen, zegt men dat ik de lat te hoog leg of te snel dingen afwijs, maar ik weet van mezelf dat ik dan niet gelukkig word. Het zou eventueel nog tijdelijk kunnen, maar a la.
Groeten en ik hoop op reactie, Marieke
Een wens van Willem Wind
Een rondje Nederland voor hoogbegaafden.
Een wandeltocht van bv Maastricht over de grote dijk terug naar Tilburg. De groep, wisselend van samenstelling, komt in allerlei plaatsen waar activiteiten worden georganiseerd. Promotie van een Leonardoschool, inzamelingsactie voor het Matildafonds, kinderactiviteiten, acties voor beter afstandsonderwijs, promotie van thuisonderwijs, hoogbegaafden uit de kast helpen, begrip kweken voor hoogbegaafde werknemers, emancipatie van hoogbegaafden in de samenleving, Mensa en andere verenigingen promoten, etc, etc.. En dat allemaal in de diversiteit die onze groep zo kenmerkt. Als niet-wandelaar wil ik hiervoor wel 3 maanden lopen. Zie voettocht.html
Uitgevoerd in 2011!
Een wens van Willem Wind
De Boxschool van start laten gaan. www.hbboek.nl/boxschool/boxschool.html bv in ‘t Peerhoes.
Een wens van Willem Wind
Survivalgids voor hoogbegaafden
Een serie fimpjes over standaardsituaties waarmee sommige hoogbegaafden geen raad weten of voortdurend ineffectief reageren. Te denken valt aan een sollicitatieronde, een gesprek op school, een bezoek aan de tandarts of ziekenhuis of een situatie op bv het voetbalveld.
Een wens van Willem Wind
Een ontmoetingsplek voor hoogbegaafden zoals beschreven is op www.peerhoes.nl
De wens van Margot
Jawel, ik heb wel een wens:
Een HB “wereldschool.nl” met vooral werken van toets naar toets voor kids in nederland die vrijgesteld zijn van de leerplicht/tijdelijke thuiszitters en hb kids in het buitenland.
Groeten, Margot
De golf
Willem Wind
Elk jaar tegen de Kerst en tegen de vakantie is het weer zover. Al sinds ik bezig ben met hoogbegaafdheid, pak en beet 10 jaar zijn dit de periodes dat allerlei ouders hulp vragen voor meestal hun zoon en soms een dochter. Soms werkt de school mee, soms praat de school mee maar doet weinig tot niets, het eindresultaat is hopelijk een plek op een Leonardoafdeling, thuisonderwijs of een erg vervelende basisschooltijd. En dan maar hopen dat het kind nog energie genoeg heeft voor de rest van zijn of haar jeugd.
Elk jaar verwonder ik mij ook om twee zaken. Dat de school in kwestie meestal nooit eerder hoogbegaafde leerlingen heeft gehad, zeker niet zonder bijkomende kwalen als autisme, ADD, ADHD of een stevige persoonlijkheidsstoornis. En dat de school het wel moeilijk vindt om hier mee wat te doen want er zijn nog zoveel andere kinderen. Alsof dit kind dan wel geslachtofferd mag worden wegens incompetentie. Als je eerst een hoogbegaafd kind behandelt en begeleidt als een hoogbegaafd kind en als dat allemaal op orde is mag je pas voorzichtig eens kijken of er ook nog andere problemen zijn.
Lees verder “De golf”
Simpel toch?
Willem Wind
Mijn zoontje had nogal eens problemen met het halen van wat boodschappen bij een winkel hier in de buurt. Ik snapte dat niet goed want hij roert zijn mondje goed, hij weet waar de winkel is en kent de mensen daar. Wat is nou het probleem, soms? Het is zo simpel…
En toen zag ik het opeens door zijn ogen. Hij ziet o.a. deze elementen:
* ik kom thuis met de boodschappen
* ik vergeet het geld of het lijstje en merk dat pas daar
* ik val van de fiets
* er is iets niet te vinden en wat moet ik dan meenemen?
* de winkeljuffrouw wil me niet helpen
* ik kom enge mensen tegen en weet niet wat ik dan moet doen
* ik ga alleen en zal nergens geen hulp of steun bij krijgen
Een korte opsomming, ik zag niet alles maar als voorbeeld is het genoeg zo. Als je dit lijstje bekijkt dan is het een kans van 1 op 7 dat het lukt met dat boodschappen doen. Dus een kleine kans en ook nog eng zodat het beter is om er onder uit te komen. Zoveel geluk kan ik niet hebben, tenslotte.
Deze gedachtengang is natuurlijk niet goed want de kans dat het lukt is 50%. Het lukt wel of het lukt niet. De manieren van ‘niet lukken’ mag je Lees verder “Simpel toch?”
De piano
Willem Wind
De piano en ik hebben wat met elkaar. De piano staat geduldig in ons huis te wachten en ik speel in mijn hoofd regelmatig de boogie-woogie op dat ding.
En dat geeft te denken. Waarom kan ik het in mijn hoofd zo goed en is het in het echt dat we onverzoenlijke vijanden van elkaar zijn? Een aardige zienswijze is wellicht dat ik in mijn hoofd die zaken perfect kan waarvan ik in de realiteit al van mijn jeugd zeker weet dat ik dat dus net niet kan. Ergens denk ik dat dit een soort vervangende zingeving is aan mijn gevoel van frustratie. De piano frusteert mij niet maar geeft mij wel de mogelijk om dat gevoel te duiden.
Ik ben hoogbegaafd en denk dus na. En dit geeft reden om een stap verder te gaan. Waar komt van orgine dat gevoel van frustratie dan wel vandaan? Ik heb steeds meer het idee dat dat gevoel ontstaan is omdat ik vrijwel altijd moet filteren wat ik zeg, hoe ik mijn lichaam bestuur, hoe ik mij uit naar buiten toe. De ik in mijn hoofd kan ik niet zomaar loslaten in de maatschappij. En dat zal niet erg zijn als het verschil niet zo groot is. Mijn ik snapt veel zaken niet. Dat mensen zo moeilijk doen over ziek zijn en doodgaan of dat ze een ruzie uit de hand laten lopen. Dat mensen in staat zijn om iets geisoleerd te bekijken en daar ook nog eens vergaande Lees verder “De piano”
Ik wil wat doen
Willem Wind, 2011.
Ik wil wat doen maar dat is lastig! Ik doe al veel maar effect heeft het nauwelijks. Doen is zo gerelateerd aan effectiviteit voor mij dat doen ansich niet voldoende is.
De laatste tijd moet ik steeds maar denken aan een voettocht door Nederland. Een voettocht om hoogbegaafdheid onder de aandacht te brengen want zeer velen kennen het woord en verwachten nooit zo iemand te zien. Bijvoorbeeld bij de geestelijke gezondheidszorg, bij de psychiaters, de psychologen, de jeugdhulpverlening, de kinderbescherming maar ook op veel scholen voor het bijzonder onderwijs, in de politiek, op de werkvloer. Men kent nauwelijks hoogbegaafden.
Er wordt veel gedaan, zo lijkt het maar een actie op het internet, via een forum oid is ook snel gedaan. Velen komen even kijken en doen soms ook even mee maar daarna is het weer duidelijk: er is een te grote kloof tussen mijn werkelijkheid en die waar ik even in rond heb gelopen. En dan taant de belangstelling weer en sterft een leuke actie een stille dood. Hoe is dit te doorbreken?