Waardevolle masterclass voor coach/counselors/ therapeuten die met hoogbegaafde volwassenen werken.
“Coaching clients to develop a relationship with their own giftedness” meer info via IHBV
Een Branche Hoogbegaafdheid?
Het idee van een Branche Hoogbegaafdheid komt door het feit dat ook ik wel eens tegen iets aanloop, een beperking of probleem, die ik als individu 
niet kan aankaarten bij de juiste instanties. Ik kan dan medestanders zoeken en gezamenlijk iets proberen maar het is handiger als er dan een Branche Hoogbegaafdheid is.
Zoals ik het me nu voorstel zijn het de leden die de koers van de Branche blijvend bepalen. De leden zijn mensen en organisaties die iets doen voor hoogbegaafden. Dat kunnen coaches zijn maar ook ouderverenigingen of mensen die plusklassen organiseren. Het bestuur voert alleen de wens van de leden uit.
Elk lid kan een probleem ter berde brengen. Bijvoorbeeld dat plusklassen al gauw te duur zijn voor de ouders of te vaak niet mogen van scholen. Of dat het mooi zou zijn als werkgevers betere kennis krijgen over wat ze kunnen hebben aan een hoogbegaafde werknemer. Of een lid kan starten met het probleem dat veel hulp niet vergoed wordt door zorgverzekeraars, zoals hij/zij het tenminste ervaart. De andere leden kunnen bijdragen met ideeën 
en ervaringen en als blijkt dat het een landelijk probleem is, dan kan de Branche dit ter berde brengen bij de juiste organisatie of ministerie.
Een lid heeft daarmee 2 voordelen. Ten eerste krijgt het lid meer kennis over lokaal en landelijk beleid en geleverde inspanningen, wat gunstig zal uitpakken voor een lid. Ten tweede kan een lid iets aan de orde stellen wat buiten zijn of haar mogelijkheden ligt om aan te kaarten maar wat wel ervaren wordt als hinderlijk.
Om tot een Branche Hoogbegaafdheid te komen lijkt het mij een goede 
zaak om een verkenner gesprekken te laten voeren met de vele mensen en organisaties die iets doen op het gebied van hoogbegaafdheid. Uit die gesprekken moet dan komen of en hoe een Branche Hoogbegaafdheid in het leven geroepen kan worden. Deze verkenner kost geld en hij/zij moet tijd en energie hebben voor dit belangrijke werk.
De overheid zal deze Branche verwelkomen. Zij praat het liefst met vertegenwoordigers van grote groepen mensen/organisaties. Hierdoor weet de overheid wat er leeft binnen een groep van de samenleving maar 
zij hoeft niet zelf te bepalen wie uit die groep het echte verhaal verteld. Die discussie wordt eerst binnen de Branche gehouden. En dat is ook de kracht van een Branche.
Een vraag is of er voldoende meerwaarde is voor het oprichten van een Branche Hoogbegaafdheid. Het kost geld en energie, krijgen leden daarvoor voldoende terug. Een andere vraag is of er mensen zijn die de verkenning steunen en/of uitvoeren. Nog een andere vraag is met hoeveel en welke soort leden de Branche levensvatbaar zal zijn.
Ik ben zeer benieuwd naar jullie reacties en als dit iets voor jou is, dan nodig ik je graag uit voor een eerste bijeenkomst van initiatiefnemers van de Branche Hoogbegaafdheid.
Mijn favoriete liedje
Dit is mijn favoriete liedje. Omdat het de essentie raakt van verbinding zonder overgave, een samenkomen zonder verlies. En dat geldt altijd en overal want kracht geeft ruimte aan empathie, aan verbondenheid.
Ik Hou Van Mij – Harrie Jekkers
Welk liedje is al tijden jouw favoriet? Laat het weten!
Lezing Zwolle, Hoogbegaafd: begrijpen en begrepen worden.
In contact met een wereld die anders denkt. Eerste lezing in lezingencyclus HB-Zwolle 17 januari 2017.
“Ik begrijp je”…hoe belangrijk is het om deze woorden te horen! Het is van wezenlijk belang voor je zelfvertrouwen, maar ook voor je bestaansrecht dat mensen je horen, zien en begrijpen. Als je anders denkt, vanwege bijvoorbeeld hoogbegaafdheid, zijn er meestal veel minder mensen om je heen die jou begrijpen en andersom. Hoe kun je uitleggen wat je voelt, ziet en intuïtief weet, als de ander dat niet op die manier voelt, ziet of weet? En als je niet beseft dat jij degene bent die anders denkt, is het al helemaal verwarrend. Dan is het onbegrijpelijk wat anderen zeggen of doen. Want als ze jouw informatie hadden, zouden ze iets anders doen. Als je bent opgegroeid met de ervaring van wederzijds onbegrip kan het lastig zijn jouw plaats in de wereld te vinden. Hoe kun je dan alsnog in contact komen met een wereld die anders denkt? En meer praktisch: hoe zorg je dat je je omgeving kunt meenemen in de goede ideeën die je hebt? Hoe kun je aansluiten bij ideeën van anderen? Hoe zorg je goed voor jezelf, zodat je je niet altijd hoeft aan te passen?
De avond wordt verzorgd door Marga Spaanjaars, coach en trainer bij HB-trainingen. Aanmelden kan hier.
Een hoogbegaafde baby?
Hoe herken je of een baby hoogbegaafd is? Catharina Hoeksma van Onderzoekscentrum hoogbegaafdheid heeft hierover een aardig filmpje gemaakt.
Literatuuronderzoek Hoogbegaafdheid en Suïcidaliteit
Martin Apistola deed onder begeleiding van Kathleen Venderickx, Tessa Kieboom en Carla Vreys een literatuuronderzoek naar hoogbegaafdheid en suïcidaliteit. Dit thema komt wel vaker voorbij, maar wat is er nu van bekend vanuit (betrouwbaar) onderzoek?
Dat heeft Apistola met deze grondige aanpak systematisch in kaart gebracht. Hier ligt dus nu een totaaloverzicht dat een goede basis voor vervolgonderzoek vormt. Dat is ook nodig, want in de conclusies wordt gesteld dat er nog geen goed onderzoek op dit terrein is verricht om er betrouwbare uitspraken over te doen. Goed onderzoek op dit gebied is overigens lastig uit te voeren. In publicaties vanuit de praktijk wordt wel vaak beschreven dat hoogbegaafden speciale behoeften hebben in het kader van suïcide-preventie. De onderzoeker meent dat vervolgonderzoek nodig is.
Hier vindt u het Engelstalige artikel dat uit dit onderzoek volgde.
De komma Een klein gedichtje
De komma
is eigenlijk een punt
die een traantje laat
omdat de woorden maar blijven komen..
Willem Wind 2016
Slim bezig zijn met labels
Hoogbegaafd ligt nog steeds moeilijk in de samenleving. Met het verstand weten steeds meer mensen wel dat het de groep betreft die bij de top 2% scoort op een standaard intelligentietest. Het gevoel blijft dat ze dan te maken hebben met superslimme mensen. Mensen die alles weten, alles 
doorhebben, een soort Sherlock Holmes die supersnel alles kan en wil analyseren en die je nooit te slim af kunt zijn. Ik moet zeggen dat dit gevoel niet klopt. Het lijkt alsof het probleem in het woord hoogbegaafd zit maar volgens mij is het probleem er gewoon omdat we zo hoog scoren op een intelligentietest. We zijn uitzonderlijk intelligent zoals Van Dale het terecht opmerkt. En dat kan wat irritatie oproepen.
Dat gevoel in de samenleving dat niet klopt maar zich wel staande weet te houden, soms zelfs sterker wordt, maakt dat we overal ons iets of heel wat 
meer, nederig moeten opstellen om enige medewerking te krijgen. In het onderwijs om toch eens wat sneller of anders te mogen leren, op het werk om uitgedaagd te worden en gewaardeerd te worden om onze andere kijk. En die nederigheid zorgt voor oplossingen die niet werken of niet voldoen aan de behoeftes van die hoogbegaafde. Maar je moet wel ‘dank u’ zeggen, anders is de medewerking al weer snel verdwenen. Een spagaat waar je niet uitkomt.
Een slimme oplossing is om de groep op te delen. Vanuit het klassiek autismesyndroom leren we hoe deze mensen functioneren en dat exporteren we naar autisme-achtig gedrag en dan verruimen we de 
definitie en een deel van de doelgroep hoogbegaafden is veilig opgeborgen als ‘autist’ en heeft geen last meer van dat gevoel dat niet klopt maar wel leeft in de samenleving. (Asperger loste het probleem minder goed op, de
IQ-score was nog steeds aanwezig.) Hetzelfde doen we met ADHD, ADD, Hooggevoeligheid, Nieuwetijdskind, Persoonlijkheidsstoornis, Oppositioneel gedrag en ga zo maar door. De groep hoogbegaafden dunt zo mooi uit. En er zijn pillen en therapieën voor om ze toch een beetje ‘normaal’ te laten functioneren. Veel hoogbegaafden gaan hierin mee omdat ze slim zijn. Tegen de stroom inzwemmen is gewoon te vermoeiend en je komt er niet vooruit. Er zijn andere hoogbegaafden die slim genoeg zijn om hun mond te kunnen houden. En er zijn er die zich verdiepen in buiten-maatschappelijke theorieën. Dat is ook een slimme manier om er mee om te gaan.
Een paar hoogbegaafden zijn te koppig. Die blijven tegen de stroom in zwemmen omdat ze niet anders kunnen. Omdat ze niet anders willen. 
Omdat ze oplossingen zien om dat gevoel te verminderen, om de samenleving te laten zien wat ze missen als ze de hoogbegaafden blijven uitsluiten. En omdat ze niet meer zoals vroeger willen zijn. En omdat ze alle mensen, dus ook hoogbegaafden, een welvarend en gelukkig leven gunnen met hun oplossingen. Zij zijn niet slim.
Reacties zijn als altijd zeer welkom! En u kunt dit natuurlijk ook delen met uw vrienden op facebook, twitter of LinkedIn!
Worden hoogbegaafden genegeerd?
Dit was mijn respons op de vraag van een journalist waarom ik vind dat hoogbegaafden genegeerd worden:
Het beste voorbeeld kwam van Frans Corten op een symposium. Hij 
vergeleek ons emancipatietraject met die van de homoseksuelen. Het COC gaf al jaren een blaadje uit en stilaan kwamen daar advertenties in vanuit de doelgroep. Op het moment dat deze groep geaccepteerd werd door de samenleving kwamen er advertenties in hun blad van de grote bedrijven en anderen die niet binnen de doelgroep opereerden.
Mensa geeft ook bladen uit en wil graag adverteerders hebben. Soms staat er eentje in vanuit de doelgroep. Nooit heb ik een advertentie gezien van een bedrijf van buiten de doelgroep. Dat zegt wel wat.
Hoogbegaafden hebben goed onderwijs nodig voor hun eigen ontwikkeling. Ze overzien veel en kunnen makkelijk met abstractheden omgaan op jonge leeftijd. Zonder goede begeleiding gaan ze zelf zaken invullen en/of bedenken of ze komen er niet uit(uit de keuzemogelijkheden) en groeien enigszins verward op. Ik ga er van uit dat gemiddeld een hoogbegaafd kind klaar is met het BO op 8 jarige leeftijd en dat het VO in 3-4 jaar kan worden afgerond. Zoveel wordt daar niet geleerd, wel wordt veel geoefend in omgaan met abstracte zaken. Voor ons simpel dus. En ik heb van een rector magnificus begrepen dat universiteiten, ook de OU, de opdracht
hebben om de massa te onderwijzen en dat er geen uitzonderingen mogelijk zijn. Daar zijn hoogbegaafden niet welkom.
Hoogbegaafden worden met bovenstaande genegeerd in het onderwijs en geprest om normaal mee te doen op straffe van uitsluiting(thuiszitters ed.).
Op de werkvloer is de manager het meest in de weer om iedereen binnen diens plek in de hiërarchie te laten functioneren. Voor een hoogbegaafde is dat een behoorlijke beperking. Er zijn weinig plekken waar je een beetje naar behoren kunt functioneren. Op Facebook is een groep actief: hoogbegaafden met een uitkering.
In de meeste organisaties worden hoogbegaafden niet gewaardeerd als zichzelf. Dat constante aanpassen heeft effecten op de gezondheid, de relatie en de opvoeding van meestal ook hoogbegaafde kinderen. Kinderen die zich ook ernstig moeten aanpassen op school met soms het effect dat ze zich af gaan vragen waarom het leven nog leuk kan zijn of worden.
Ik ben al weer 20 jaar bezig met deze emancipatie en ik zie nog niet al teveel voorui
tgang. Het woord wordt vaker gezegd en met minder schroom. Er zijn initiatieven maar alle blijven ver onder de maat van wat
een gemiddelde hoogbegaafde nodig heeft. Ik kom tot de conclusie dat hoogbegaafden genegeerd worden. Er wordt niet méé gepraat, wel over en er wordt niet op hun acties of initiatieven gereageerd. En dat zal met de publiciteit van dit onderzoek niet anders zijn. Even een piek en dan gaat Nederland weer over tot de orde van de dag en daar horen hoogbegaafden niet in thuis. Wel slimmeriken en bijzondere types, zolang de 360.000 hoogbegaafden maar buiten beeld blijven.
Willem Wind.
Een open brief aan Nederland
Wat er mis is met Nederland
Een open brief aan Nederland, van Willem Wind.
Steeds vaker doemt bij mij het beeld op dat de overheid zich opstelt als zeurende ouders. Die hebben het goede voor met hun kinderen maar kunnen niets beters verzinnen dan net zolang praten totdat de kinderen zo ongeveer doen wat hen verteld wordt. Of de kinderen dat willen of er zelf beter van worden is nooit de vraag. De zeurende ouders hebben plannen met hun kinderen en daar moeten ze naartoe gepraat worden.
Om dit punt helder te maken kan ik vele voorbeelden geven. Als eerste de politie. Als die je aanhoudt zeurt die minimaal een kwartier lang over wat je wel niet verkeerd doet en hoe gevaarlijk dat is en wat de consequenties zijn. Zeggen dat je dat ook wel weet maakt het erger want dan beginnen ze gewoon weer overnieuw. Ja en amen zeggen werkt het snelst. En de boete gewoon betalen want de incasso van de overheid gebruikt alle mogelijkheden tot aan gijzeling toe om je te laten betalen.
Op zich is dit niet een probleem.
Een ander voorbeeld is het UWV. Die zeurt dat je moet solliciteren en klaar staan om te gaan werken. Die zeurt zelfs als je kanker hebt met een half jaar te leven, dat je moet gaan werken want een uitkering..blah, blah, blah.. Ze zeuren zo mensen uit de uitkering die het wel op een andere manier kunnen overleven. De uitkeringstrekkers reageren op het gezeur met meer gezeur.
Op zich is dit niet het probleem.
Het onderwijs zegt dat ze wel willen maar niet mogen om bv thuiszitters of hoogbegaafden goed onderwijs te geven. De overheid zegt dat ze het wel mogen maar niet willen. Passend onderwijs komt zo niet van de grond. En in plaats dat de overheid mee gaat denken met het onderwijs, zeurt het gewoon door dat het wel zo moet. Kamp en Dekker zijn voor mij de graadmeters van het gezeur.
Op zich is dit niet het probleem.
Ook aardbevingen probeert de overheid met zeuren te dempen. Het komt goed, we zijn goed bezig tot de volgende aardbeving er is en de overheid eindelijk afstapt van zeuren en iets doet.
Op zich is dit niet het probleem.
Het zeuren van de overheid komt ook door de goede rapporten die Nederland krijgt voor bv. het onderwijs en economie. We staan er goed voor volgens de overheid, met Rutte voorop en dat moet het volk ook accepteren. Het volk(de kinderen) kan niet alles krijgen wat het wil en dat klopt.
Op zich is dit niet het probleem.
Politici willen ook nog wel eens mensen van het volk bevragen wat die nu willen. Vooral PVV-stemmers zijn daarvoor uitverkoren. En als ik die gesprekken beluister kan ik niet aan de indruk ontkomen dat dit erg lijkt op een gesprek van een ouder met een recalcitrant kind. De ouder zeurt net zolang totdat het kind op enige manier instemt met de redenaties van de ouder. De ouder heeft plannen met het kind en dat moet gebeuren, met of zonder instemming van het kind. Die weet tenslotte niet wat goed is voor hem of haar. Als voorbeelden het straffe beleid omtrent roken, levenslang leren, overgewicht, zelf carrière plannen en uitvoeren, blijven werken, drank, uitgezonderd drugs, constant sporten, alle regels naleven, etc., etc, etc..
Op zich is dit niet het probleem.
Maar alles bij elkaar tipt nu het zeuren, iets wat de overheid altijd al gedaan heeft, net over een kritisch punt. Wij vinden een zeurende overheid best goed. Zeker als het zeurt tegen de buurman of buurvrouw. Een zeurende overheid wil het goede voor ons en dat willen wij ook. Maar het gezeur moet een haalbaar doel hebben. Het moet geven en nemen zijn en ons in onze waarde laten. Tenminste een beetje. En dat wordt steeds minder zo gevoeld. En wat doe je als volk dan tegen het gezeur? Dan ga je redeneren en reageren als een kind. Zolang de reactie verbijstering, ontzetting of ongeloof oplevert is het een goede reactie. En dan is de waarheid en zijn feiten niet ter zake doende. Als je het kunt is het prachtig om de verbijstering te zien als je een feit niet accepteert als zijnde waar. En het gaat je dan op dat moment om die verbijstering. Daar scoor je mee tegen dat gezeur.
En wat wil het volk dan wel, wat maakt dat het recalcitrante kind weer normaal functioneert? Meer zeuren, een hardere aanpak, zonder eten naar bed? Wat denkt u?
Het volk wil wat het altijd al wil. Een redelijk deel van het inkomen als vrij besteedbaar kunnen gebruiken. Je eigen kinderen en de kinderen die je kent doen het goed op school of ze krijgen een goede beroepsopleiding. De overheid helpt je mee als je klem komt te zitten. Je kinderen en die je kent krijgen het net zo goed en liever iets beter dan dat je het zelf hebt. En het volk wil graag een idealistische plek in het vooruitzicht hebben, een plek die nooit zal bestaan maar waar we wel naar op weg kunnen gaan. Zonder ooit aan te komen. Een aarde zonder vervuiling, zonder uitbuiting, met een eerlijke verdeling van al het goede van het leven. Maar die wandeling mag het eerste niet in gevaar brengen. Die idylle is mooi maar we moeten wel een beetje leuk kunnen leven!
Als ouder weet je eigenlijk wel dat je het verliest van een recalcitrant kind. Het kan lang duren of kort, het kind wint want die maakt het niet uit of diens wereld in elkaar stort of niet. Die kan wel wat dagen zonder eten en die weet dat het als het om leven en dood gaat, toch wel beschermd of gered zal worden. Het kind weet dat. En de ouder weet ook, zeker na wat proberen, dat het niet zal lukken. En de enige die hier iets aan kan doen is de ouder. Die moet toegeven en die moet milder worden. Die moet echt gaan luisteren en het kind geven wat het wil en nodig heeft. Zonder bijbedoelingen en het kind feitelijk het respect geven dat het verdient.
Voor mij is het duidelijk. De overheid, dat wat het volk ervaart en tegenkomt als overheid, moet minder zeuren en meer het volk helpen en ondersteunen. Dat geldt in alle geledingen, van uitkeringen, voedselbanken, daklozen, werkgelegenheid en werkzekerheid, gezondheidszorg met altijd in het achterhoofd de hoofdzaken die het volk in eerste instantie wil. De rest is optioneel.
Het gaat niet om de Islam, niet om de vluchtelingen, niet om de rijke elite, niet om de afstand tussen volk en regering, het gaat niet om het koningshuis of een premier die wil dat we zelfstandiger worden en daar de ruimte niet bij geeft om dat te kunnen, het gaat om de redelijke eis van elk volk: genoeg geld om van te leven en dat je kinderen het goed of beter hebben dan jezelf op die leeftijd.
Overheid, zeur niet zo en doe het goede voor het volk. Anders worden meer mensen recalcitrant en is het volk steeds meer bereidwillig om alles op de waagschaal te zetten. En dat is de schuld van de overheid, nooit van het volk.
Willem Wind.
3-1-2017
Ook beschikbaar in PDF
Open Space Onderwijs in een notendop
Open Space Onderwijs bestaat uit twee componenten. Een leerdeel waar 1/3 van de tijd aan besteed kan worden en een ontwikkeldeel voor de rest van de tijd. Van de leerlingen wordt verwacht dat ze op eenzelfde manier blijven leren zoals ze hebben leren lopen of praten, met ondersteuning, het zelf onder de knie zien te krijgen. Met lopen en praten is dit gelukt, waarom zou dit niet kunnen met andere zaken?
In de tijd van het ontwikkeldeel krijgt de leerling alle mogelijkheden om zelf de eigen talenten te vinden die hem of haar verder laten komen in het leven. Of dat in sport is, in ‘wetenschappelijk’ knutselen, in muziek maken of in het schrijven van boeken of toneelstukken, ze kunnen het allemaal kort of lang uitproberen omdat zij zelf de keuze maken en ‘het proberen’ uitvoeren. Daarnaast is het inspirerend om andere leerlingen zich te zien uitleven in hun talent.
Het leerdeel bestaat uit onderwerpen. Elk onderwerp is een gegroepeerd deel van datgene wat de overheid en dus maatschappij graag wil dat een kind leert en later kent. Voor het basisonderwijs zijn er ongeveer 14 onderwerpen en voor het voorgezet onderwijs zijn er ongeveer 35 onderwerpen te groeperen. Open Space Onderwijs gaat uit van het maximale en laat aan de leerling over hoe ver die komt per onderwerp. Het leren kan op initiatief van de leerling, in groepjes of individueel door hen uitgewerkt worden.
Elk onderwerp wordt belicht in ongeveer 10 methodes van het onder de knie krijgen. Voor leerlingen die talig zijn of juist wiskundig sterk zijn tot beelddenkers en alles wat daartussen zit. Per onderwerp komt er ook duiding waar en hoe het onderwerp gebruikt wordt in het hier en nu en ook duiding waar het onderwerp vandaan komt en hoe het geëvolueerd is tot wat het is vandaag de dag. Er wordt geen oefenmateriaal toegevoegd opdat de leerling niet de eigen motivatie verliest om het zich op de eigen manier eigen te maken. Voor elk onderwerp zijn er zelf tal van oefeningen te bedenken, te vinden op het internet of aangereikt te krijgen van medeleerlingen of ouders.
Elk onderwerp wordt afgesloten met een test. Hier wordt getraceerd hoe goed een leerling er in is geslaagd om dat onderwerp onder de knie te krijgen. De leerling krijgt een duidelijk idee op welk niveau hij of zij het onderwerp kan gebruiken in de toekomst. En daarmee kan de leerling ook bepalen in welke richting zijn ontwikkeling het beste kan zijn. Zo wordt de leerling zelfsturend in diens ontwikkel- en leertraject.
Open Space Onderwijs biedt een onderliggende structuur zodanig dat de leerling weet wat het kan doen en zich volledig kan richten op het zelf leren en ontwikkelen. Het is te vergelijken met de ondersteuning die je een kind biedt als het leert lopen en praten. De leerling wordt de ruimte gegeven om alle onderwerpen te bekijken en er aan te werken als de leerling en het onderwerp samenkomen.
De leerkracht c.q. pedagogisch begeleider helpt leerlingen op aanvraag, overziet de algemene en specifieke ontwikkeling per leerling en evolueert dit, indien nodig, met de leerling. Daarnaast is hij of zij de bewaker van de onderliggende structuur en een aanspreekpunt voor de ouders.
Voor meer informatie en contact: www.openspaceonderwijs.nl
HB-Café Haarlem, 20 januari, in de avond
Begrijpen en begrepen worden; communiceer jij in taal of beeld?” Spreekster: Madelène Schippers
Hoogbegaafdheid (HB) geeft noch een garantie voor het vanzelfsprekenddirect goed begrijpen van wat een ander zegt, noch het als vanzelfsprekend door een ander begrepen worden.
Hoogbegaafden ondervinden vaak dat zij niet op dezelfde golflengte zitten als zij met niet- hoogbegaafden communiceren. Het gevoel de aansluiting te missen, zelf niet begrepen te worden, een taak of opdracht onvoldoende duidelijk voor de ander kunnen verwoorden,
een standpunt niet goed over het voetlicht kunnen brengen… het kan soms tot gevolg hebben dat je als hoogbegaafde aan jezelf gaat twijfelen. Ben ik dan zo onduidelijk?
Hoogbegaafden hebben de neiging snel te denken, grote denkstappen te nemen, snel overeenkomsten te zien en logische verbanden te leggen.
Het visuele denken, het voor je “zien” gaat vele malen sneller dan het lineaire denken van een verbale denker. Andersom ontgaat vaak aan een visuele denker de boodschap van de verbale denker die spreekt met een voorkeur voor chronologie van gebeurtenissen.
Ben jij je bewust hoe JIJ communiceert?
Madelène Schippers (trainer basisdenksystemen en LEREN LEREN Methode) zal deze avond de specifieke kenmerken van de 2 basisdenksystemen, verbaal en non-verbaal, uiteenzetten. De avond bestaat uit een theorie- én praktijkgedeelte. De deelnemers gaan zelf aan de slag met diverse oefeningen om een beter beeld krijgen van hun eigen voorkeur voor informatieverwerking (bij het communiceren én leren). Hierdoor kan iedereen zoveel mogelijk vanuit de eigen vragen en behoeften profijt halen uit deze avond.
Mooie post van SENG
Cartoon over hoogbegaafdheid
Sigrid de Jong heeft een mooie cartoon gemaakt over de wederwaardigheden die hoogbegaafde gezinnen mee kunnen maken. Van leuke situaties thuis als ook irritante én opbeurende situaties op school. Vooralsnog is er alleen deze internetversie van.
Het doel van deze website
Deze website is voor jou en alle andere 459.999 hoogbegaafden in Nederland en Vlaanderen. De slimme en de koppige, de nog niet wetende en de oude rot die weet hoe de wereld functioneert.
Ikbenhoogbegaafd.nl wil die 466.000 hoogbegaafden in Nederland en Vlaanderen inspireren en activeren om te zorgen dat hoogbegaafden
overal het respect en aandacht krijgen dat ze verdienen. Goed onderwijs waar wij, de hoogbegaafden vrolijk van worden en waar we goed in zijn. Van basisschool, voortgezet onderwijs, hoger onderwijs en universiteit! Goede werkplekken waar wij, de hoogbegaafden het best tot ons recht komen in ons anders-zijn. Goede hulpverlening die weet wat het is om hoogbegaafd te zijn. Wij willen positief benaderd worden door de samenleving en we willen gezien worden in wat we kunnen betekenen voor de samenleving. Wij willen meedoen als hoogbegaafden in de samenleving en voor die mogelijkheid willen we alles doen wat in ons vermogen ligt om dat te bereik
en. Samen krijgen we goed onderwijs, goede werkplekken en goede hulpverlening als dat eens nodig is. Laten we elkaar ondersteunen en verheffen om samen ons doel te bereiken: een eerlijker samenleving voor de hoogbegaafden!
Ik lees graag je reactie hierop!
Andere kijk op de samenleving?
Zo af en toe komt het idee weer eens boven. Ik heb met regelmaat dat ik in
kontakt kom met een systematiek(school, hulpverlening, kerk, etc.) waar ik dan de logica niet van kan ontdekken. Dat had ik al op school maar ik merk overal dat men een systematiek laat ontstaan en laat groeien, heel organisch. ‘Zo doen we dat’ achtige constellaties. En soms komt er verandering die vrijwel nooit gericht is op het effect/doel van de systematiek maar altijd op de beheersbaarheid of andere zaken betreffende de systematiek.
Bij elke systematiek heb ik na wat nadenken wel een betere, effectievere oplossing. Een oplossing die het benodigde effect vergroot en centraal stelt in die systematiek. Waarschijnlijk altijd eentje die geen rekening houdt vanwaar de systematiek kwam en altijd eentje die geen rekening houdt met emoties die tegen verandering zijn oid..
Ik vraag me af of er meer hoogbegaafden zijn die zich hierin herkennen en ik vraag me af of we er iets mee zouden willen en/of kunnen. Wat is jouw reactie hierop?
Gratis kennismakingsworkshop “Hoogbegaafdheid bij volwassenen”
Zwolle, 21 november ’s avonds.
HB-trainingen organiseert vier keer per jaar een gratis kennismakingsworkshop. In deze 
workshop geven we uitleg over hoogbegaafdheid bij volwassenen:
· Wat is hoogbegaafdheid?
· Hoe ga je om met je eigen hoogbegaafdheid?
· Wat kun je doen om je verder te ontwikkelen?
Voor snelle denkers, die zich herkennen in veel van deze kenmerken.
Meer informatie en aanmelden via HB-trainingen.
Informatie genoeg?
Inmiddels zijn er alweer 93 hulpverleners in Nederland en Vlaanderen met een zelf verdiende STER te vinden op de kaart. Hulpverleners die al hun energie en talenten stoppen in het proberen, hoogbegaafden vooruit te helpen in deze maatschappij. Of het nu kinderen zijn in het onderwijs, ouders met opvoedingsvragen of volwassenen die zoekende zijn, deze sterren bieden u hulp. Ze hebben hun ster hiermee ruimschoots verdiend.
Op de site staan ook 69 basisscholen die voltijds onderwijs aanbieden aan hoogbegaafde leerlingen. Meer dan 3300 hoogbegaafde leerlingen(8,1%) genieten hier al van! Goed werk! Het voortgezet onderwijs blijft wat achter met 9 scholen die voltijds onderwijs aanbieden aan hoogbegaafde leerlingen. Hier genieten meer dan 440 leerlingen(1,4%) van. Goed werk!
U kunt ook genieten en geïnspireerd raken door de 16 openhartige en lange interviews met hoogbegaafde volwassenen. Zij vertellen in hun eigen woorden wat het is om hoogbegaafd te zijn en hoe zij daarmee omgaan. Deze interviews bekijken is uw tijd zeker waard!
In de vele artikelen kunt u van alles lezen over hoogbegaafdheid. Maar misschien mist u nog wat. Dat zou ik als gastheer graag van u horen! Welke informatie of welk overzicht zou voor u handig zijn om hier te vinden? Ik hoor graag van u!
HB Huiskamer Amsterdam: 8-11-2016 ’s avonds
Voor hoogbegaafden kan het, net als voor andere minderheden, prettig en waardevol zijn af en toe elkaars gezelschap op te zoeken. Daarom organiseer ik de Huiskamer voor hoogbegaafde volwassenen.
Deze HB Huiskamer is er voor ontmoeting, informatie en gezelligheid. Ook voor mensen die twijfelen of ze hoogbegaafd zijn, het net-niet zijn of een hoogbegaafde naaste hebben. Er staat een leestafel met boeken en artikelen over hoogbegaafdheid. Er zijn koekjes voor bij de koffie of thee en enkele gezelschapsspellen. Voor zover mijn gastvrouw-rol het toestaat, ben ik beschikbaar als vraagbaak en coach. De entree is gratis.
Meer info: www.kantlijn.net
Hoe het leven mij misleidde, een hoogbegaafde in ontwarring.
Dit boekje wil je helpen jezelf te vinden op het moment dat het fenomeen hoog
begaafdheid je leven in een ander perspectief plaatst.
Gebruikmakend van voorbeelden, tips en anekdotes uit zijn eigen leven schetst Willem zijn omgang met hoogbegaafdheid. Hij maakt een beeld dat verhelderend en prikkelend is voor iedereen die met hoogbegaafdheid te maken krijgt.
Eerlijk en compact beschreven waarom ‘Hoe het leven mij misleidde, een hoogbegaafde in ontwarring’ een uitweg biedt uit de eigen vooroordelen.
Te bestellen bij www.HBboek.nl, 12,- (1,80 verzendkosten).