Mooie korte uitleg over hoogbegaafd denken

Als je om wat voor reden dan ook merkt dat je in je denken anders bent, helpt de volgende uitleg. Gedachten volgen een pad, een boom zo je wilt. Langs de stam omhoog en dan even een zijtak in en weer terug naar de stam. Iedereen begrijpt je. Maar sommige mensen gaan niet terug naar de stam, maar springen naar de volgende tak. Dit kunnen veel mensen meestal nog volgen. Echter, iemand die echt anders denkt slaat (meerdere) takken over en verwacht dat de luisteraars zelf de stam wel in beeld houden. Dat is voor veel mensen vaak niet meer te volgen. Tja en dan heb je die denkers die gedachten hebben als kleine snelle vogeltjes die door de hele boom heen hippen…

Anoniem.

18 gedachten aan “Mooie korte uitleg over hoogbegaafd denken”

  1. Een mooie discussie die zich hier ontvouwt. Het dilemma van een hoogbegaafde is dat hij/zij niet terug kan naar niet-weten en/of niet-zien. De aanpassing aan anderen, (in dit voorbeeld terug naar een of enkele takken) – al dan niet sociaal wenselijk – is daarmee grotendeels buitenkant. De perceptie van de gehele boom, of het hele bos zoals je wilt, met al zijn/haar facetten, blijft wat het is. Zoals elke aanpassing aan de buitenwereld kan dit slechts in beperkte mate zonder dat je jezelf kwijtraakt. Kwalificaties door anderen zoals “arrogant” en “veel te complex”, die ik ook ken, helpen daarin niet. Alsof je jezelf kunt overbakken….. Zoals de HB-er zal moeten leren dat het soms alleen nog maar over takken moet gaan, zo zal de “niet-HB-er” (als er al überhaupt een grens te trekken is, het is volgens mij meer een glijdende schaal “van”) moeten leren dat als er een paar takken zijn, de kans aanwezig is dat iemand een hele boom kan zien of meer.

    1. Je ziet ook in 1 oogopslag allerlei details aan de boom, en zonder na te denken zie je de mogelijke acties die er zouden kunnen volgen. Ik hoef niet na te denken, maar zie het allemaal razendsnel voorbijtrekken. Is wel eens vermoeiend, dat wel…

    2. Je zou nu je dit weet, ook met de stam rekening kunnen houden. En kunnen proberen het simpel te houden bij de uitleg naar wat je eigenlijk ziet. Verder kan een gelijkgestemde jou even corrigeren waardoor je de dingen die je mist erbij kunt nemen in je beleving. Dan krijg je een nog groter sterker beeld van die boom en waardoor je nog meer groeit. Bij het hele plaatje hoort nu ook eenmaal die stam, als je die overslaat mis je toch een paar details. Dat sommigen mensen de takken niet zien(niet willen zien) dat maakt het wel tot een probleem voor ons. Om hier begrip voor te hebben zorgt ervoor dat wij niet verder belast raken. Het is een kwestie van onze instelling die ons maakt tot wie wij zijn en ons ook verder laat groeien naar nieuwe avonturen als wij ervoor open staat. De meesten hebben geen behoefte om te groeien, dat vinden ze eng of teveel werk. Ze missen een hele hoop bij het out off the box denken. Zo zie ik dat, en door begrip te tonen kom je niet arrogant over maar ben je heel sociaal bezig.

  2. Wat een grappige uitleg. De sprongen/sprongetjes in 1 boom kunnen best uitgelegd worden aan ieder.
    Wat als je met 3 bomen tegelijk bezig bent? Geef mij maar een zaag soms.

    Louis Hansen

    1. Hi Louis, dat van af en toe die zaag willen, herken ik, heb regelmatig met de zaag in handen al klaar gestaan. Het boom-zijn en voelen, kan behoorlijk pijn doen, omdat je je er dan meer bewust van bent, hoe anderen jouw gedachten proberen de ruimte te benemen.

      Met 3 bomen tegelijk, ha ha, zo zou je het ook nog kunnen zien en misschien is het wel een heel bos;-)

    2. Ha Josefien,

      Ik doelde eigenlijk op enkele bomen omdat ik mn concentratie er vaak niet bij kan houden.
      Omdat het te langzaam gaat/er herhalingen in voorkomen. Het lukt me wel om alert te blijven wanneer ik het cabaret ervan inzie.(vooral de verkapte herhalingen zijn kostelijk)

      Groeten,Louis

    3. Heel herkenbaar! Ik overzie in een oogopslag de hele boom, de verschillende details, en zie meteen wat er evt gebeuren moet. Ik hoef er niet over na te denken maar zie het gewoon voor me. Vermoeiend, dat wel soms. En gek, dat ik eigenlijk niet na hoef te denken, maar dat het zich razendsnel, autonoom in mijn hoofd lijkt af te spelen

  3. Voor een niet-hoogbegaafde is de uitleg zeer goed. En afhankelijk van het type hoogbegaafdheid (ik vind het een stom woord. Alsof we op een andere positie staan dan niet hoogbegaafden) kant het beeld nog anders zijn. Een diepte hoogbegaafde ziet de boom en al haar cellen. Een systeem hoogbegaafde ziet niet de boom maar het bos.

    Het moeilijkste is altijd om het complexe model dat je in je hoofd hebt te vertalen naar een model dat anderen kunnen begrijpen.

    Dus ben ik arrogant, zeggen ze. Want ik weet het beter.

    En het is afwijzend. Anderen plaatsen mij boven hen (professor, arrogante kwal, etc.) terwijl ik graag op gelijke voet ga.

    Hoogbegaafdheid heeft niets met intellect te maken maar wel met sociale verbondenheid.

  4. p.s.

    Je mag hopen en moet ervoor waken, dat jouw “boom” niet in de takken beknot is, of erger, dat hij bij de stam is omgezaagd, of nog erger, dat hij er met wortel en al uitgetrokken is. Als dat het geval is of men doet er pogingen toe, zodat je voortdurend in de strijd met overleving van jouw “boom” bent, dan heb je niet eens meer een plek , dus (voldoende en grote) takken om met je gedachten overheen te gaan. Het wordt dan een hele moeilijke strijd om aan (geestelijke) voeding te komen en je gedachten zullen langzaamaan sterven en jij ook, als hoogbegaafde.

  5. Mooie beschrijving, waarin ik tegelijkertijd herken wat een hoogbegaafde te leren kan hebben in het leven. Het eerste wat nodig kan zijn om te leren, is, om als hoogbegaafde zelf feeling met de stam te houden, dit gaat weleens mis door de grote en snelle sprongen, wat je kan vertalen als een hoogbegaafde die erg in zijn hoofd gaat leven en niet meer goed in zijn lichaam zit.
    Iets anders en wat ik mis in het verhaal, dat is het zien als hoogbegaafde van het totaalplaatje en het topdown denken en kijken. Hoogbegaafden kunnen de sprongen vaak ook maken, doordat ze de boom, dus zichzelf in het geheel zien en liefst ook beleven. Bij het zien alleen is er dezelfde valkuil van het contact met de stam niet stevig behouden. Ook zal je, om aan anderen jouw gedachtesprongen duidelijk te kunnen maken, hen jouw totaalbeeld over moeten kunnen brengen. Als je dit zelf niet hebt, dan zal dit zeker bij de ander niet lukken en ben je eigenlijk ook de connectie met je eigen hoogbegaafdheid kwijt.
    Zelf ben ik aan het leren om alles te omvatten; het totaalbeeld en het totale zijn van de hele boom, met een stam, die stevige wortels de grond in heeft, waar ook voeding vandaan moet komen.

    1. Heel analytisch jouw reactie en ik begrijp het helemaal. Maar de originele uitleg is bedoeld om hoogbegaafdheid uit te leggen aan niet hoogbegaafden . En mijn ervaring leert dat het uitleggen hoe jij door de boom springt en waarom al te ver gaat.

    2. Dan verschillen wij ook als boom, Ernst, zoals hoogbegaafden heel erg van elkaar kunnen verschillen en dat hoort ook bij uitleg over hoogbegaafdheid. Men hoeft niet de illusie te hebben, dat hoogbegaafden elkaar zo goed volgen in het springen naar al die takken, dat blijkt nu wel weer.

    3. Hoi Josefien, zou het ook kunnen dat hij je niet als vogeltje ziet en leest? Als je het zelf van nature doet en je altijd aanpast, is het best lastig om met een ‘gelijke’ te converseren.

    4. Bedankt voor je feedback; het geeft me helderheid over mijn situatie als hoogbegaafde.

      Het is heel goed mogelijk, zeker, omdat ik het meer over de boom die ik (ook) ben heb. Dit is een belangrijke behoefte van mij en ik weet dan weer uit ervaring (zoals Ernst zijn eigen ervaring heeft), dat het (voor mij) belangrijk is om eerst en vooral het boom-zijn te benoemen.
      Ik identificeer mij daar meer mee, omdat ik als vogeltje (mijn gedachten) die boom zo nodig heb en die boom als zo bedreigd wordt. Zonder boom gaat het vogeltje dood en het is helaas misschien al zo, dat het vogeltje als een kanarie in de kolenmijn is en al bijna het loodje heeft gelegd. Maar niemand luistert naar het vogeltje of ziet het vogeltje, wat ik dus ook niet goed meer kan laten zien. Dus ja, dan kan ik mij voorstellen, dat Ernst mij niet als dat vogeltje ziet en leest.
      Het is ook niet zo zeer, dat het vogeltje zich aanpast, het is meer de natuur van het vogeltje, de kanarie dus, dat het gevoelig is voor de omgeving en last heeft van het niet gezien worden en geen ruimte hebben. Dan is het dus hard werken aan een goede boom, zodat het vogeltje het loodje niet gaat leggen. Het vogeltje kan ook niet meer zingen op deze manier, het wordt niet gehoord en waarom zou het nog van tak naar tak vliegen of springen als het toch niet gehoord wordt en niemand wil genieten van mijn vogelenzang.

      Zielig vogeltje he, maar het is niet hoe ik me altijd voel hoor, het is wel een reële situatieschets.

    5. Willem, het woord ‘gelijke’ is bij me blijven hangen en wil ik nog op terugkomen.
      Het lastige hierbij is natuurlijk wel, dat het jouw vraag is in wat jij veronderstelt wat Ernst zou kunnen denken. Ik weet niet wie Ernst is en ik weet niet of Ernst misschien dezelfde is als de anonieme schrijver. Op zich is het al een ongelijke situatie, waarin ik wel bekend ben, maar de anonieme schrijver niet.

      Jouw vraag, die een vraag van Ernst zou kunnen zijn, met het benoemen van dat ik me misschien aanpas en dat het dan lastig is om met een gelijke te converseren, voelt als een manipulatieve vraag. Ik zou heel goed in de valkuil kunnen trappen van me inderdaad aan te gaan passen en op een andere manier gaan converseren, dus niet meer die kanarie zijn, maar b.v. een havik worden.
      Dit is juist een punt van groot verschil, wat ik vaak bemerk en waardoor anderen mij niet als volwaardig zien en ervaren in mijn (hoogbegaafd) zijn. Dit, omdat ik mijn gedachten niet naar buiten breng zoals de ander wil; pittiger en duidelijker voor de ander misschien, maar het op mijn manier doe. Ik word dus geen gelijke (aan de ander, aan Ernst), omdat ik mij dan juist aan zou passen (aan zijn behoefte aan een gelijke of aan spiegeling misschien). Een gelijke zijn is niet hetzelfde als gelijkwaardig. Ook hoogbegaafden zijn niet gelijk aan elkaar en verschillen juist enorm, zoals ik al schreef.
      Ik verwacht ook niet van de ander, dat deze zich meer met de boom identificeert, zoals ik het doe, i.p.v. met zijn gedachten en deze waarschijnlijk stevig neer willen zetten, vaak ook als bescherming. Mijn bescherming/stevigheid zoek ik in mezelf, in mijn boom-zijn, zo zit ik in elkaar.
      Ik begrijp de andere manier, maar ik vind ook, dat we respect moeten hebben voor elkaars manier en niet moeten proberen de ander om te vormen naar het eigen beeld, zodat hij zich er in kan spiegelen en dus een gelijke tegenover zich ziet. Maar die gelijke is,als ik die spiegel word, dus hijzelf en het spiegelen is een aanpassing van mij. Wat ik van mijzelf wil laten zien, dat is wie ik werkelijk ben. Helaas kunnen veel mensen deze confrontatie niet aan en juist daarom proberen ze m.i. vaak de boom, die ik ben om te hakken.

    6. Het klopt dat dit de uitleg was van een baas waarbij collega,s kwamen die hun hoogbegaafde collega niet konden volgen en snapten. En in dat kader vind ik het een mooie uitleg.
      Daarnaast zijn wij als hbers als geen ander in staat er van alles van te vinden en te denken…mooi die denkkracht…en als het lukt ombuigen dat het in jouw voordeel werkt, gaat werken…zo iets.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *