Gedicht van Martijn, de boom

De oude boom is door bliksem geraakt. Toch leeft hij nog wel en niets is volmaakt.

Het was te verwachten, veel zon doch geen blad, ’t is fris maar niet nat, hogere machten.

In eeuwen gehard, door koude en wind, waarom nu dit lijden, en ziet weer dat kind.

Dat kwam hier vaak spelen maar nu is het groot, hij kon het wel velen en denkt aan zijn dood.

Voor de laatste keer ligt er ijs op het meer, pas op voor de wakken, zullen zij zich vertakken zijn zijn laatste gedachten en valt neer.

2 gedachten aan “Gedicht van Martijn, de boom”

  1. Hoi Martijn, wat een fijne ontmoeting gisteren op een onverwachte plek om dit mooie gedicht wat jij ons schonk te mogen ontvangen!! Ga alsjeblieft door met je Zieleroerselen toe te vertrouwen aan het papier.
    Lieve groet Sandra

    1. Hoi Sandra, wat een hartverwarmend bericht (dat ik net pas zag) en wat een mooie omschrijving van de bron van inspiratie. We zullen elkaar daar vast nog wel eens tegenkomen en dan breng ik een nieuw gedicht voor je mee! Een hartelijke groet!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *