Definitie van Top-Down leren?

Is dit een bruikbare definitie van Top-Down leren? Wat vinden jullie. En hebben jullie een betere definitie van deze manier van leren.

Ik lees graag jullie reacties op deze definitie.

Willem Wind.

8 gedachten aan “Definitie van Top-Down leren?”

  1. Hoi allen, wij hebben het thuis altijd over ‘eerst de kapstok, daarna hang je alle onderdelen zo op zijn plek’. Top-down leren dus. Een veel snellere manier van structureel kennis en inzicht opdoen dan ‘stapelen’: de gangbare methode. Heel herkenbaar wat enkele van jullie schrijven. Wat m.i. erg belangrijk is voor HB-ers: ontdek hoe je ’terug kunt redeneren’ naar de niet HB-ers en je kunt je kennis en inzicht succesvol gebruiken in deze wereld en enorme meters maken in grotere groepen mensen en in verschillende omgevingen naast elkaar.

  2. Ik leer top-down. Het is voor mij te vergelijken met het lezen van een boek. De eerste keer dat ik iets lees neem ik maar weinig op. Het zijn allemaal kleine puzzelstukjes die hun plaats nog moeten vinden. De tweede keer dat ik het boek lees blijft het wel wat beter hangen, maar pas de derde keer (of vierde of vijfde – afhankelijk van de complexiteit van het concept) lees ik het boek van voor naar achter, en snap ik de intentie.
    Dus als ik eenmaal alle puzzelstukjes heb (na twee of drie keer lezen) ben ik in staat om de hoekjes en de kantjes bij elkaar te rapen en neer te leggen, en vervolgens de stukjes sorteren op kleur en textuur en in te passen in het grotere plaatje.

  3. Top down leren is mijns inziens de klassiekere manier van leren,wat goed werkt voor de geijkte leerstof..

    Bottoms up is uitdagender,een element ‘uitpluizen’ en kijken wat er voor toepassingen ermee mogelijk zijn en zo kennis op te doen.

  4. Top down leren is voor mij als een kerstboom versieren. Voordat ik de ballen, slingers, verlichting en piek erin hang wil ik weten hoe hoog, breed, symmetrisch en groen hij is. Vind ik ‘m niet mooi, dan hoef ik ‘m niet.

  5. Het is heel herkenbaar, context bepaald het kader waarbinnen de theorie valt. Anders betekent het niks. Maar deze eigenschap wordt nu bij mijn autisme opgeschreven. Het nodig hebben van alle details om het grotere plaatje te kunnen zien. In die omschrijving kan ik mij slecht in vinden. Men heeft immers niet alle details nodig. Die kan je zelf invullen. Maar we moeten wel weten met welke oefening we bezig zijn en met welke tak van sport. Met name met bèta vakken geld dit voor mij. Eerst de achterliggende hogere theorie en dan inzoomen op het fijnere rekenwerk. Anders zegt 1+1 mij niet zoveel…

  6. Ja! Voor mijzelf heel herkenbaar! Ik kan meestal niet naar een verhaal luisteren als iemand meteen inzoomt op de details, dan heb ik geen idee waar het over gaat. Ik moet dan eerst de uitgezoemde piketpaaltjes weten waarbinnen het zich afspeelt voordat ik me op de details kan concentreren.
    Andersom, wanneer ik zelf iets vertel, dan schets ik altijd eerst de context voordat ik overga tot het detail waar het eigenlijk over gaat. Ik besef al jaren dat ik daarin een soort van dwangmatig ben (het gaat gewoon niet anders) en pas recentelijk ben ik me bewust geworden van mijn eigen hoogbegaafdheid (nadat ik drie zeer hb kinderen kreeg), waardoor ik snap waarom ik het altijd zo doe.

  7. Ik ondervind ook vaak genoeg al het moeilijke eerst doen en dat juist zelfs makkelijker vinden dan de makkelijkere opgaven die je eigenlijk eerst zou moeten lezen of maken om het moeilijke te snappen. En als ik dingen niet snap werk ik de obstakels weg en ga dan gewoon door.

  8. Top down= tot leren komen ,door eerst inzicht te krijgen in het geheel en de achtergrond , het doel enz om dan de plaats en de waarde van kleine stapjes te kunnen begrijpen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *