Beste,
Een nichtje van mij blijkt hoogbegaafd te zijn, en naar aanleiding hiervan ging ik op het net eens op zoek naar informatie over HB. Hoe meer artikelen, gespecialiseerde sites en dergelijke ik las, hoe meer ik bij mezelf ook de vraag begon te stellen: ben ik misschien ook HB?
(of gewoon raar? een patiënt van me beschreef me ooit als volgt : you’re a nice girl, bur a bit strange’ en dat is me altijd bijgebleven, want bottomline: had hij wel gelijk).
Even een korte schets:(ter info, ik ben Belgisch)
Ik ben 34 jaar, heb een vrij gewone kindertijd en schoolloopbaan gehad. Heel hoge cijfers in het lager onderwijs, gemiddelde cijfers in het secundaire onderwijs ( 3jaar latijn wiskunde, 3 jaar moderne talen, wetenschappen). Op sociaal vlak was ik een beetje een buitenstaander, snel volwassen blijkbaar, want ik zat liever mee te luisteren met de ‘grote mensen’ ipv te spelen met leeftijdsgenootjes. Hobby’s verveelden mij al snel, hoewel ik er meestal wel heel goed in was, zelfs zonder scholing (ik kon bv heel goed tekenen). De enige hobby die tot nu toe stand houdt is lezen, tot 1 boek per week als ik ga werken, tot een 5 tal per week als ik echt luilekker op reis ben. Ik lees van mijn 5 jaar, en van mijn 10 zeurde ik mijn moeder de oren van het hoofd om in de volwassenen bib binnen te mogen. Ik leerde mezelf Engels via tv en sprak en las het vrij goed op mijn 11de. Als ik lees, dan ‘scan’ ik een pagina en ‘leef die door’ (ik kan het echt niet anders omschrijven).
Ik heb ook een heel goed geheugen, ik onthoud feitjes, dingen die ik las, situaties, data,…en mijn vroegste jeugdherinnering dateert van mijn 18 maand ongeveer.
Ik leg heel snel verbanden, en heb mensen heel snel door. Ken je house MD? Mijn man noemt me soms zijn kleine nostradamus of dr house.
Hij vindt het bovendien zo hatelijk dat ik halverwege een serie of film al het plot zit te verklappen!
Ik ‘voel’ taal , ik heb de gangbare talen dan ook nooit echt moeten leren en ook al spreken mensen een taal die ik niet ken, ik weet vrij snel waar ze het over hebben.
Ik leer heel gemakkelijk dingen (ik leerde mijzelf ooit SPSS aan, en nu ben ik aan het naaien geslagen, met mooie resultaten, al zeg ik het zelf)
Ik kan ook heel erg rationeel zijn, soms om bang van te worden, maar daar tegenover word ik woest van onrechtvaardigheid en heb ik een hekel oneerlijkheid (maar ja, wie niet?)
In het dagelijks leven ben ik verpleegkundige (ik heb mijn diploma verpleging en behaalde ook mijn universitaire graad in de medisch sociale wetenschappen),
Ik woon samen met mijn man sinds ik 18 ben,studeerde op mijn beide studies af met grote onderscheiding, ondertussen werkte ik en hebben mijn man en ik een nieuwbouwwoning gezet) ik werk nu op een oncologische dienst en de opvang en verzorging van oncologische patiënten blijkt echt mijn ding te zijn. Ik heb wel een 10 tal jaar gezocht naar het werk dat mij ligt, en ik ben niet echt een groepsmens, hoewel ik vaak naar voor word geschoven als aanspreekpunt (ik heb een grote mond en verkondig graag mijn mening). Ik ben een aantal jaar hoofdverpleegkundige geweest, maar het feit dat ik een absolute hekel heb aan regeltjes die in mijn ogen compleet nutteloos zijn (en die dan ook aan mijn laars lap) maakte mij geen ideale leider.
Ik heb geleerd mijn mening te nuanceren, want niet altijd wordt ze rauw geapprecieerd. Ik heb me leren aanpassen naar de modale vorm van reactie. Ik moet er wel op letten niet ongeduldig te worden.
Ik kan zo nog een pagina of 4 verder gaan denk ik, maar ik voel me nu al een show off.
Ik vroeg me alleen af: herkent u hier iets van? Aan testjes heb ik een broertje dood, en de online mensa test bezorgt me de kriebel als ik hem open. Wiskunde is nooit echt mijn ding geweest, ik heb een achtergrond nodig, een ‘verhaal’, een betekenis ( ik vertond de krebs cyclus pas echt toen hij door een prof ook werkelijk werd gelinkt aan de werking van ons lichaam, toen viel alles in elkaar), dus aan cijfers op een rij heb ik niks, ik ben er blind voor (ik moet getallen in mijn hoofd altijd eerst herhalen bij mezelf voor ik ze opschrijf want puur automatisch zou ik schrijven ‘4576’ bij het horen van het cijfer ‘4567’)
Dus mijn vraag is (om een lang verhaal samen te vatten) : bestaat er een soort HB voor taal en geheugen alleen?
sorry voor mijn ellenlange epistel en alvast bedankt om na te denken over mijn vraag
vriendelijke groeten
Kathleen
Hey Kathleen,
hoogbegaafdheid bestaat in verschillende soorten en maten en hangt niet af van een bepaald domein zoals ’taal’, ‘rekenen’ of andere. Hoogbegaafde mensen verschillen onderling net zoveel als er verschillen tussen andere mensen zijn.
Dus is het wel heel goed mogelijk dat – met hetgeen jij hier vertelt – evengoed hoogbegaafd zou kunnen zijn, alleen manifesteert zich dit op een andere manier dan bv. bij je nichtje.
Hoogbegaafdheid verklaar ik het liefst met de theorie van Dabrowski, met zijn overexcitabilities, een grotere intensiteit op verschillende vlakken (intellectueel, hooggevoelig, emotioneel, verbeeldend en motorisch). Of met het Delphi-model, ontwikkeld door hoogbegaafde volwassenen zelf: “Een hoogbegaafde is een snelle en slimme denker, die complexe zaken aankan. Autonoom, nieuwsgierig en gedreven van aard. Een sensitief en emotioneel mens, intens levend. Hij of zij schept plezier in creëren.”
Voor mij is hooggevoeligheid, nl. een grotere gevoeligheid en verwerking van zintuiglijke prikkels, een essentieel onderdeel van hoogbegaafdheid. Meer hierover vind je in volgend artikel op mijn site: http://www.hoogbloeier.be/Themas/Artikelen/2011/5/12_Hooggevoeligheid.html.
Hoop je hiermee iets geholpen te hebben,
Groetjes, Sabine Sypré, Hoogbloeier.
(ook uit België)