Auteur: A

Het boek over Beelddenken

Taaldenkers willen graag lesstof opbouwen en denken stap voor stap terwijl beelddenkers leren vanuit begrip en gevoel. Ons huidige onderwijssysteem is vooral ingericht om taaldenkers te bedienen. De lesstof wordt stap voor stap opgebouwd en vaak herhaald zodat alles netje wordt geautomatiseerd. Beelddenkers, en daarmee ook bijna alle hoogbegaafde kinderen, hebben automatiseren niet in hun bagage en kunnen daar niets mee. Waar ze wel goed in zijn is: aanpassen, niet opvallen, compenseren en de fout bij zichzelf leggen.

In mijn boek ”BEELDDENKERS, Als kwartjes vallen…” beschrijf ik waarom beelddenkers anders denken en leren, dan taaldenkers. Met deze kennis is het niet moeilijk meer om te begrijpen waaròm deze kinderen vastlopen en zich dom voelen terwijl ze toch duidelijk laten merken dat ze genoeg capaciteiten bezitten om goed te scoren. Kom erachter hoe alle eigenschappen verweven zitten in het denkproces van de beelddenker en snap welke tools zij wel kunnen inzetten om tot goed leren te komen en hoe jij, als leerkracht of ouder, zodanig les kan geven of op kan voeden dat het kind wèl zijn eigen talenten kan ontwikkelen. Het boek is geschikt voor ouders, leerkrachten en andere zorgprofessionals die met kinderen werken. Te koop via bol.com of natasjaesmeijer.nl

Reis mee! Methode voor groep vijf en zes en voor de plusklas

Auteur: Patty Melissen-Vogels

De negen jaar oude Pien is tijdens de zomervakantie in Nederland komen wonen. Eerst woonde ze op Curaçao en dat beviel haar goed. Maar nu, na de verhuizing, moet ze wennen aan de nieuwe school en klasgenoten. Ze heeft last van heimwee en ze mist haar hondje Loekie, dat op Curaçao achterbleef.
Op haar eerste schooldag ontdekt Pien op het schoolplein de magie van de tapschoenen, waarmee ze kan reizen. Zo kan ze de hele wereld zien. Hoe dat precies zit…

Lees er meer over op deze mooie flyer.

Pien wil de wereld zien deel 1 is bedoeld voor kinderen vanaf groep 5 die extra uitdaging aankunnen en daarom speciaal geschikt voor de plusklas. Gebaseerd op de Taxonomie van Bloom.

De uitgever is Educatieve uitgeverij Kinheim.

Nieuw boek over dementie en hoogbegaafdheid

Boekpresentatie
Op donderdagmiddag 12 september 2019, van 15.00 tot 16.30 in het Zonnehuis Oostergast, Gemmastraat 14, 9801 VG Zuidhorn, presenteert Hendrikje Fictorie haar nieuwste boek ‘Wat woorden nog zeggen’. Haar levenspartner is hoofdpersoon in het boek en zal deze middag ook aanwezig zijn.

De achterflaptekst
De persoonlijke beleving van een mantelzorger komt tot leven in deze bundel vol liefdevolle beschrijvingen van het leven van alledag met een partner die langzaam verandert in een ander, door een niet nader gedefinieerd ziekteproces. Het vermoeden van dementie klinkt op, wordt ontkend, kan niet vastgesteld en dient zich desondanks telkens weer aan.
De partners raken elkaar kwijt, vinden elkaar terug, ontwikkelen gaandeweg een vorm om om te gaan met de wijzigingen in de wijze waarop de dagelijkse conversatie plaatsvindt.
Ondanks het trieste thema een hoopvol boek.

De auteur
Hendrikje Fictorie (1970) is de oudste in een gezin van vier. Vanaf dat taal in geschreven vorm de intrede deed in haar leven las ze elke letter die ze tegenkwam en schreef er zelf vele. Dagboeken, brieven, gedichten, haar persoonlijke oeuvre is divers en breidt zich dagelijks uit. Inspiratiebronnen vormen Anne Frank en Etty Hillesum. Denken omzetten in woorden, gevoelens taal schenken, het zijn de kernpatronen in al haar werk.

Over het boek
Vermoedens van dementie veroorzaken grote ongelijkheid binnen de relatie. Het ‘niet pluis’ gevoel kan lang duren. De fase voor de diagnose, veroorzaakt een toenemend isolement. Dit boek maakt dat isolement inzichtelijk met de pogingen het isolement te doorbreken.
Uniek aan het boek is het voorstadium, waarin (nog) geen sprake is van een diagnose. Meestal horen we daar pas van nadat de partner opgenomen is of overleden.
De intelligentie van beide partners versterkt aanvankelijk de kloof, maar blijkt ook de kracht die creatieve oplossingen oplevert. Uit een recensie door Noks Nauta (ere-bestuurslid Instituut voor Hoogbegaafde Volwassenen): ‘Hendrikje ziet ook zijn cognitieve achteruitgang, zij merkt dat sneller op dan hij en weet sneller dan de omgeving dat er iets aan de hand is. Haar man kan met zijn hoogbegaafdheid de verschijnselen van cognitieve achteruitgang voor de mensen die hem onderzoeken lang maskeren. Het beeld is ook nog eens sterk wisselend, waardoor ook Hendrikje soms twijfelt.’ (bron: IHBV)

Bestellen
Dit mooie boek is te bestellen via Bol.com

Leuke quote’s

– Intelligentie is weten wat je allemaal niet weet
-“Without deviation from the norm, progress is not possible.” – Frank Zappa
-Hoogbegaafd: Leven in de toekomst
– Kijkt verder dan de horizon
– Begaafd op eenzame hoogte
– Verwarring is een wankele basis voor je leven
– Leren leren is leren aanpassen
– Hoogbegaafd-zijn is geweldig!
– Intelligent zijn ben je, slim zijn doe je
– Hoogbegaafd-zijn is verplichte SM

 

Een zoektocht naar zichzelf

De jeugdjaren

Als 9 jarige jongetje kwam ik in aanraking met een verschijnsel dat later mijn “Work for Life” bleek te zijn. Het ging over mijn ervaring jegens de vele zieke mensen die meevoeren op het Rode-Kruis-Schip ‘Henri Dunant’. De enorme mate van sympathie met hen met de wens hen gezond te laten zijn omwille van mijn eigen gezondheid als ruilmiddel kon ik op die leeftijd onmogelijk plaatsen en bracht mij in een verdrietig moment van extase. Het verlangen naar een Utopia waarin alle mensen weer gezond konden worden. Vanaf die leeftijd was ik in tegenstelling tot mijn eeneiige tweelingbroer een enorm fanatieke observeerder ; terwijl hij met anderen speelden, zat ik op een gepaste afstand te kijken naar de andere kinderen. Na de lagere schooltijd was dat nauwelijks anders. Ook ik was natuurlijk wel een zeer actief kind – in de huidige terminologieën zou ik een ADHD-er zijn geweest – maar de echte fascinatie lag in het onderzoeken van gedrag en meer nog de motivaties en triggers eronder en erachter. En daarmee is eigenlijk in zekere zin de tendens van mijn leven beschreven; ‘de onderzoeker’.

De pur sang onderzoeker

In latere stadia van mijn leven kwam ik vaak de quote van Albert Einstein tegen : “One’s Intuition is the Gift; one’s Cognition is the humble Servant.” Ondanks vele onderzoekingen – toen nog binnen de context van onder Lees verder “Een zoektocht naar zichzelf”

Martijn’s gedachten over hoogbegaafd-zijn

Hoe ervaar ik hoogbegaafdheid

Hoogbegaafdheid is pervasief met een amelioratieve connotatie. Het heeft invloed op sociale vaardigheden, relaties, motoriek. Maar ook op gevoelens, fantasie en begrip van de omringende wereld.

Hoogbegaafdheid behelst o.m. een andere manier van denken: divergerend, lateraal en nevenschikkend.
Intensiteit, creativiteit, gevoeligheid, rijkgeschakeerdheid en fijnbesnaardheid zijn enkele karakteristieken.

Hoogbegaafd zijn is als een auto die naast radio en antenne is voorzien van gps, distance control en lane departure warning. Toch is veiligheid niet gegarandeerd. Sommigen proberen je van de weg te drukken. Soms uit afgunst maar vaak intuïtief.

Als hoogbegaafde zie je vaak een andere rode draad en maak je grote denksprongen. Hierdoor kan de ander je niet volgen. Uit afweer en zelfbehoud bestempelt de ander je “vreemd”. Stigmatisering en demonisering zijn jouw deel. Je gaat je zonderling en eenzaam voelen en schept een laag zelfbeeld.

Als je erachter komt dat je hoogbegaafd bent verandert er veel.
Je maakt opnieuw de balans op.
Er is veel gebeurd en alles is gejournaliseerd..

Er zijn rekeningen van bezit, assets die jou jou maken en die je in je kracht doen staan: veerkracht, flexibiliteit, vergevingsgezindheid, gevoel voor rechtvaardigheid, intelligentie, optimisme en humor. En aan de andere kant gevoelens van schuld, onbenut potentieel, ja, zelfs afschrijvingen.

Tot slot zomaar enkele gedachten

Is dood zijn anders dan er nooit geweest zijn?

Als je er nooit bent geweest hoe kun je er dan zijn?

Geen eind zonder begin en geen begin zonder eind. Het leven is rond en God is pi.

Groet
Martijn Krook

Gedicht van Martijn, de boom

De oude boom is door bliksem geraakt. Toch leeft hij nog wel en niets is volmaakt.

Het was te verwachten, veel zon doch geen blad, ’t is fris maar niet nat, hogere machten.

In eeuwen gehard, door koude en wind, waarom nu dit lijden, en ziet weer dat kind.

Dat kwam hier vaak spelen maar nu is het groot, hij kon het wel velen en denkt aan zijn dood.

Voor de laatste keer ligt er ijs op het meer, pas op voor de wakken, zullen zij zich vertakken zijn zijn laatste gedachten en valt neer.

Hoogbegaafdheid: je kan er niet vroeg genoeg bij zijn!

Gery van Westbroek, 27 oktober 2017.
Met bijdrages van Noks Nauta, Sven Mathijssen en Willem Wind.

Hoogbegaafdheid: je kan er niet vroeg genoeg bij zijn!

Hoogbegaafde kinderen tekenen andere details dan normaalbegaafde kinderen. Dat blijkt uit een onderzoek van de Universiteit van Tilburg. Tekeningen zouden daarmee een vroege voorspeller van hoge intelligentie kunnen zijn. Maar is het ook belangrijk om dat vroeg te weten? ‘Ik wil het zo snel mogelijk weten’, zegt Willem Wind, zelf hoogbegaafd en vader van drie hoogbegaafde kinderen.

Experts schatten dat 40 tot 70 procent van de volwassen hoogbegaafden matig tot slecht functioneert. Dat kan zijn het hebben van weinig meerwaarde voor de maatschappij of onderpresteren, maar ook werkloos en zelfs dakloos zijn. Hoogbegaafden lopen volgens die schattingen een groter risico om school vroegtijdig te verlaten, in een uitkeringssituatie terecht te komen en een beroep te moeten doen op de geestelijke gezondheidszorg.

Een ‘beredeneerde schatting’ noemt Noks Nauta die cijfers. Zij is bedrijfsarts en psycholoog, en heeft gepubliceerd over hoogbegaafdheid. Ook is zij medeauteur van het boekje Verwaarloosd talent… Hoogbegaafde volwassenen daar valt meer uit te halen!, waarin die schattingen zijn opgenomen. Er zijn volgens Nauta geen hardere cijfers beschikbaar. ‘Onderzoek om zulke cijfers te verkrijgen is er niet. Dat zou erg veel geld kosten, omdat je hele grote groepen nodig hebt en die moet testen.’ Maar ook is het zo dat er ‘niemand is die onze schattingen ontkent, en er zijn zelfs mensen die menen dat het nog veel ernstiger is.’

‘Anders’ zijn

Hoogbegaafde kinderen denken veelal extreem snel, sneller dan hun omgeving. Ze maken daardoor gedachtesprongen die voor anderen lastig te volgen zijn. Ook komt het voor dat hoogbegaafde kinderen erg gevoelig zijn. Daarnaast kan het zijn dat zij thuis of op school onvoldoende uitdaging ervaren, waardoor zij zich gaan vervelen. ‘In de klas doen ze gewoon niet mee met de les, ze kijken veel uit het raam of gaan lopen klieren’, zegt Sven Mathijssen, die als ontwikkelingspsycholoog werkzaam is bij het Centrum voor Begaafdheidsonderzoek (CBO) en onderzoek doet naar kindertekeningen. ‘Die verveling kan leiden tot ongehoorzaamheid, overactief gedrag en zelfs agressie.’

‘Veel hoogbegaafden weten niet dat ze hoogbegaafd zijn’, legt Nauta uit. ‘Vaak denken ze al jong dat er iets mis is met hen. Ze voelen zich anders, en dat anders zien ze zelf als: ik ben raar, ik pas er niet bij. Daardoor kunnen ze zich zo gaan gedragen dat ouders en leerkrachten niet weten wat ze er mee aan moeten. Ouders zitten soms met de handen in het haar, omdat hun kind niet in het plaatje past. Dat kan tot een hele vervelende en negatieve sfeer rond het hoogbegaafde kind leiden.’

Andere noden en behoeften

‘Ieder kind heeft zijn eigen persoonlijkheid, karakter en mogelijkheden’, zegt Mathijssen. ‘Daarom geldt voor ieder kind, maar zeker voor hoogbegaafde kinderen, dat de ontwikkeling van dat kind maatwerk van de omgeving vraagt.’ Voor hoogbegaafde kinderen is het gewone onderwijsprogramma niet altijd voldoende, volgens Mathijssen. ‘Het maatwerk voor sommige hoogbegaafde kinderen kan een plusklas zijn en voor anderen een buitenschoolse activiteit. Maar er zijn ook hoogbegaafde kinderen voor wie dat niet voldoende is, die hebben echt behoefte aan aangepast onderwijs, op hun niveau en met ontwikkelingsgelijken.’

Vroege vaststelling helpt

Mathijssen en Nauta zijn het erover eens dat vroege vaststelling van hoogbegaafdheid kinderen helpt in hun ontwikkeling. ‘Dat zou ik voor mijn eigen kind zo vroeg mogelijk willen weten’, zegt Mathijssen. ‘Ik zou willen dat er snel wordt gesignaleerd wat mijn kind nodig heeft. Waar wordt hij blij van, wat doet hij graag? En hoe kan daarin worden voorzien?’

Nauta wijst op de verantwoordelijkheid van ouders en leraren: ‘Hoogbegaafde kinderen moeten zo goed mogelijk worden voorbereid op de wereld. En als je als ouder of leraar niet weet welke kenmerken het kind heeft, en daar op een manier mee omgaat die zelfs schadelijk voor de ontwikkeling kan zijn, is dat natuurlijk wel heel erg.’ Nauta maakt een vergelijking met het halen van een rijbewijs: Hoogbegaafden zouden een ‘rijbewijs’ moeten halen om te leren hoe zij op een prettige en veilige manier met hun extreem snelle brein kunnen ‘rijden’. Dat moet je ze dus van jongs af aan moeten leren.

‘Vroege indicatie van hoogbegaafdheid is erg belangrijk’, zegt Willem Wind vanuit de ervaring met zijn kinderen. ‘Het is net zo belangrijk als een ernstige ziekte, of de vraag of het een jongetje of meisje wordt. Het anders-zijn als hoogbegaafde is zo verweven met het dagelijkse leven en juiste begeleiding van jongs af aan kan zoveel risico’s verminderen of zelfs helemaal uitschakelen.’

 

Is Mensa een normale vereniging?

Dank voor de vraagsteller van 50!

Vervolg op vraag 49 (Ik heb geen Facebook)

Organisaties zoals Mensa hebben de toelatingseis van de IQ score. Dit is een helder criterium, maar tegelijkertijd ook een redelijk beperkt criterium, en een gevoelig criterium ook: zeker wanneer je het iets breder trekt naar waar een IQ score voor staat, namelijk “je intelligentie”.

In de afwezigheid van een zekere “staat van dienst” (substantiele, bewezen prestaties buiten de score op een IQ test), zoals die er wel is bij bijvoorbeeld beroepsverenigingen, studieverenigingen, sportverenigingen etc., en in de afwezigheid van de erkenning dat wat je verenigt “slechts” extra curriculair is, zoals bij een hobbyclub, muziekverenigingen en ook sportverenigingen, en in de afwezigheid van iets dat je in de kern treft maar je niet in de kern bent, zoals bij een vereniging op het gebied van een bepaalde medische aandoening, is het in het geval van “IQ test score” als bindende factor delicater.

Het lijkt erop dat “IQ score”, of meer specifiek: hoogbegaafdheid (losgekoppeld van prestaties op wat voor vakgebied dan ook, de enige prestatie die telt is de IQ test score), wellicht een te kwetsbare basis is voor vereniging.

Bij andere verenigingen staat wat betreft je “identiteit” in principe minder op het spel dan het geval is bij “je intelligentie”. Dit is het verschil tussen: “cogito ergo sum” versus “ik spaar postzegels” of “ik zit op de HAVO” of “ik ben schoonheidsspecialiste”. Dus in hoeverre heb je binnen een vereniging die georganiseerd is rondom IQ test scores daadwerkelijk de gevoelde vrijheid en veiligheid (waarmee ik bedoel: zonder het gevaar van stigma en het risico om “door de mand te vallen”) om je denken te ontwikkelen? Waarbij het accent ligt op “discussieren als denkprocess” in plaats van “discussieren als uitwisseling van feiten en conclusies”.

Bij andere verenigingen is de kwaliteit van de discussies/gesprekken/handelingen niet een directe reflectie van iemands dieptse wezen. Het accent ligt veeleer op het uitwisselen van kennis en informatie, zoals bij een hobbyclub etc., of op het “jezelf ontwikkelen” zoals bij een muziekvereniging, studievereniging of beroepsvereniging etc. En het “jezelf ontwikkelen” is dynamisch.

Dit ligt toch iets anders bij een vereniging voor mensen met de hoogste IQ scores ter wereld. Hoe je het ook wendt of keert: er is een bepaalde verwachting aanwezig wat betreft de kwaliteit van je denken. En de kwaliteit van je denken komt het best tot z’n recht wanneer je toegang hebt tot, en kunt plukken uit, een rijk arsenaal van kennis waartussen je kunt schakelen en wat je dan vervolgens kunt samenbrengen tot een origineel en coherent geheel. Maar juist dat rijke arsenaal van kennis is alles behalve vanzelfsprekend. En dat is pijnlijk.

Het statische gegeven van je IQ test score en je “Intelligentie” (met hoofdletter i) is de basis waarop je dus verenigt. De leden zijn geselecteerd op basis van een statische IQ test score en niet op basis van een gedeeld vakgebied waarbinnen je je kunt ontwikkelen of een gedeelde achtergrond qua scholing of bewezen prestaties. Dus wat dat betreft is er geen gezamelijk inhoudelijk referentiepunt of de genade van een “ontwikkelingsproces”. Er is uitsluitend de “individuele denkkracht”. En die individuele denkkracht kan sterk zijn in potentie, maar wanneer deze niet is aangescherpt door de jaren heen en verder niet is ontwikkeld door middel van het opdoen van kennis, dan zal die “potentiele capaciteit” zich niet perse manifesteren. Immers, vanuit je individuele denkkracht kun je sterk zijn in het verbinden van verschillende stukken informatie (kennis), maar als de stukken informatie (kennis) ontbreken valt er weinig te verbinden.

Is het denkbaar dat er op de een of andere manier “te veel op het spel staat” binnen zo’n “vereniging voor de intelligentste mensen ter wereld”? Dat bijvoorbeeld discussies het risico lopen te verzanden in (veilige) “discussies over waar discussies aan moeten voldoen” en “discussies over waar discussiedeelnemers aan moeten voldoen” (kortom: de randvoorwaarden voor discussies), als gevolg waarvan de daadwerkelijk inhoudelijke discussie nooit op gang komt of zal komen omdat je namelijk potentieel afgerekend kan worden op een diep, te diep wellicht, persoonlijk niveau? En de discussiedeelnemers zich vervolgens maar terugtrekken (in de spelletjes afdeling?) of helemaal niet meer van zich laten horen? Of dat de gesprekken “gepathologiseerd” worden, waarmee ik bedoel dat de organisatie verwordt tot een (enigszins gechargeerd!) “patientenvereniging”, met gesprekken over de “gemiste kansen” en het “niet begrepen worden” etc., omdat dit (alhoewel zeker belangrijk!) wellicht het enige is dat mensen veilig kunnen delen zonder zich intellectueel bloot te hoeven geven?

Kortom, staat er te veel op het spel?

Gedicht van Martijn, 1+1=2

Een plus een is twee, was het maar zo simpel.
Slagen met een tien is slagen met vlag en wimpel.
Maar hoe zit dat in het leven,
als lelijkheid en schoonheid elkaar afwisselen om het even.

Dan raakt het je gevoel, en alles daarmee verweven.
Vertroebeling van geest, vergoelijking van schuld.
Wat blijft er over en wat is het dat ons redt?

De herinneringen aan mooie momenten,
je ziet haar in een ander perspectief.
Ze had het ook niet makkelijk, eigenlijk was ze heel erg lief.
Verdriet overmant je en je tranen vloeien.
Toen ze je steunde en je zei dat ze zich er niet mee moest bemoeien.

Bedenk je dan dat je maar een mens bent
en dat het leven niet bestaat uit enen en nullen.
Blijf leren en je hart met liefde vervullen.

Martijn

Mooie korte uitleg over hoogbegaafd denken

Als je om wat voor reden dan ook merkt dat je in je denken anders bent, helpt de volgende uitleg. Gedachten volgen een pad, een boom zo je wilt. Langs de stam omhoog en dan even een zijtak in en weer terug naar de stam. Iedereen begrijpt je. Maar sommige mensen gaan niet terug naar de stam, maar springen naar de volgende tak. Dit kunnen veel mensen meestal nog volgen. Echter, iemand die echt anders denkt slaat (meerdere) takken over en verwacht dat de luisteraars zelf de stam wel in beeld houden. Dat is voor veel mensen vaak niet meer te volgen. Tja en dan heb je die denkers die gedachten hebben als kleine snelle vogeltjes die door de hele boom heen hippen…

Anoniem.

de CoSa Academy

Beste “mede-hb’ers”,

Met veel genoegen wil ik de CoSa Academy onder uw aandacht brengen.

Ik zal mij even voorstellen:

Ik ben Monique Noorlander, gecertificeerd ADHD-Coach, “Ik leer leren” trainer en moeder van 2 hoogbegaafde kinderen…tevens mijn inspiratiebronnen voor het oprichten van de CoSa Academy!

Wat bieden wij naast de Leren leren trainingen nog meer?

Wij verzorgen sinds enkele jaren met veel plezier workshops improvisatietheater voor hoogbegaafde kinderen/jongeren.

Waarom nou juist voor deze doelgroep?

Simpel….juist begaafde kids staan bekend om hun vermogen snel en creatief te denken.
Daarnaast vonden wij het belangrijk dat er meer contact gaat komen met gelijkgestemden.
Juist tijdens improvisatietheater komen er essentiële factoren aan bod, denk hierbij aan:

– Jezelf kunnen zijn in een veilige omgeving
– Leren samenwerken, de ruimte kunnen geven maar ook je moment durven pakken
– Omgaan met tijdsdruk, snel leren schakelen
– Stralend durven FALEN (Ja echt, dit kan!)
– Focussen
– Prikkeling van creativiteit en fantasie

Een mooi element van onze workshops is het feit dat wij via diverse handvatten uit de theatersport de benodigde tools aanreiken, maar de spelers uiteindelijk de inhoud bepalen.
Telkens laten de deelnemers niet alleen familie, vrienden en bekenden versteld staan (er wordt toegewerkt naar een eindpresentatie) maar ook wij als trainers worden keer op keer aangenaam verrast!

Voor informatie omtrent data en tarieven verwijs ik graag naar onze website: cosa-academy.nl

Wanneer u de facebookpagina liked/volgt komen er regelmatig updates voorbij, en een leuk “extraatje” is mijn blog, waarin ik het onderwerp “hoogbegaafdheid” regelmatig de revue zal laten passeren.

Onze workshops kunnen overigens ook op locatie worden aangeboden, en zijn uitermate geschikt voor projecten in o.a. plusklassen, maar ook valt te denken aan overige verenigingen/clubs die aan de doelgroep gerelateerd zijn. Wij zijn altijd bereid u een vrijblijvende offerte op maat toe te sturen.

Hartelijke groet,

Monique Noorlander
CoSa Academy
www.cosa-academy.nl
06-41439638

Literatuuronderzoek Hoogbegaafdheid en Suïcidaliteit

Afbeeldingsresultaat voor Martin ApistolaMartin Apistola deed onder begeleiding van Kathleen Venderickx, Tessa Kieboom en Carla Vreys een literatuuronderzoek naar hoogbegaafdheid en suïcidaliteit. Dit thema komt wel vaker voorbij, maar wat is er nu van bekend vanuit (betrouwbaar) onderzoek?

Dat heeft Apistola met deze grondige aanpak systematisch in kaart gebracht. Hier ligt dus nu een totaaloverzicht dat een goede basis voor vervolgonderzoek vormt. Dat is ook nodig, want in de conclusies wordt gesteld dat er nog geen goed onderzoek op dit terrein is verricht om er betrouwbare uitspraken over te doen. Goed onderzoek op dit gebied is overigens lastig uit te voeren. In publicaties vanuit de praktijk wordt wel vaak beschreven dat hoogbegaafden speciale behoeften hebben in het kader van suïcide-preventie. De onderzoeker meent dat vervolgonderzoek nodig is.
Hier vindt u het Engelstalige artikel dat uit dit onderzoek volgde.

Teveel keuze.

Anoniem

Nu zit ik hier in een totaal vreemde omgeving, ver weg van mijn familie. Ik wilde zo graag rechten studeren, net zo graag als ik een aquarium wilde, 2 woestijnratjes helemaal het einde vond en altijd al een kat wilde hebben. Nu zou je denken dat ik gelukkig ben, na alles te hebben wat ik zo vurig gewenst heb. Niets is minder waar! De woestijnratten worden al sinds week 2 verzorgt door mijn man, zo ook het aquarium. De kat die vraagt wel om aandacht, wat ik haar dan ook wel geef. Maar vraag me niet om de bak te verschonen, want dat is toch echt geen taak voor mij. Na enkele weken studie heb ik ook hier de brui aan gegeven en ben ik al weer op zoek naar een andere uitdaging. Steeds moeilijker wordt het om dit te vinden, niet omdat er zo weinig interessants is, integendeel! Omdat ik met de wetenschap leef dat ook de studie die er nu zo uitdagend uitziet, waarschijnlijk na een aantal maanden niet interessant meer is. En om nu mijn hele leven te hoppen haalt ook weinig uit. Dan weet je van alles een beetje, maar uiteindelijk weet je niets. Waarom kan ik dan met die gedachte in mijn hoofd niets afmaken? Je zou toch denken dat iemand bewust van haar valkuilen juist weet hoe deze het hoofd te bieden. In het echt valt dit vies tegen. Ik weet dat ik over voldoende intelligentie beschik en genoeg capaciteiten heb om een goede Lees verder “Teveel keuze.”