Angst, een oude bekende..

Angst is een oude bekende voor veel hoogbegaafden(van Dale: uitzonderlijk intelligent). Soms diep geworteld in ons systeem. En dat neemt nogal eens rare vormen aan.

Ik heb wel eens een huis in bezit gehad en hoewel ik betaald had, met een hypotheek heb ik nooit echt het gevoel gehad dat ik dat huis bezat. Het had me dan ook niet verbaasd als iemand aan de deur zou komen om te vragen wat ik in zijn huis deed. Mijn antwoord was dan wel: “wonen” maar daarop direct de vraag aan mezelf: “hoe vinden we met ons gezin zo snel een andere woning??” En de opmerking van anderen dat dit huis in het Kadaster staat als zijnde mijn bezit…, een klein foutje is genoeg, zou ik zeggen.

Angst is een apart gevoel. Meestal is het irrationeel maar met de juiste blik zeer reëel!

Nu zijn er mensen die dit beschouwen als een onderdeel van het hoogbegaafd zijn. Dat hoort er bij en daar moet je als persoon mee leren omgaan. Cursussen genoeg om van je angst af te komen, zo zegt men. Gelet op mijn ervaring is dat meer dempen en vooral niet nadenken. Een techniek die ik niet onder de knie krijg, ook al zou ik willen. Snij in je eigen vlees, zou ik zeggen.

Als beelddenker komt er iets op waardoor ik deze column schrijf. Een beeld van een jong boompje, energiek beginnend aan een lang leven. Op een gegeven moment kijkt het boompje zelfbewust om zich heen. “Ik sta op een snelweg!”. “Wel op de pechstrook, gelukkig maar toch..”. En daar sta je dan, wetende dat dit niet meer goed komt. Een ander beeld komt ook op. Een haar, die lang na datum eindelijk uit zijn zakje groeit en fier gaat staan. Kijkt eens om zich heen en ja hoor, dat heb ik dan weer, ik sta pontificaal op de neus. Dan kun je mooi zijn en fier en sterk, dat komt niet meer goed.

Ik kan me voorstellen dat opgroeiend in deze maatschappij en met dit onderwijs, een hoogbegaafde het gevoel bekruipt van die boom of van die haar. Dit komt niet meer goed.

De vraag is of dit aan die boom ligt. Die is wel dom geweest om daar wortel te schieten, zeg! Of is de zaaier niet zo slim geweest? Domme boom!! Domme ouders!!

In mijn beeld komt er een hek om heen. Een hek om te beschermen, om die boom het leven te gunnen ongeacht waar die staat. Een mooi beeld, wat idealistisch maar wel menselijk. Zoals het zou horen, denk ik dan in Nederland.  Iemand anders plaatst dat hek, niet de boom, niet de zaaier. Iemand anders zorgt er voor dat auto’s die boom in de groei niet raken, niet beschadigen. Iemand anders zorgt voor goed gedrag. Zodat de boom kan groeien. En het mooiste beeld is een publieksactie die de boom met de modernste middelen verplaatst naar een groot weiland, waar de boom dan fier de toekomst toelacht.

Angst is een raar gevoel. Het is makkelijk groot te maken en op te blazen. Je voelt je in leven, je bent aanwezig. Maar het is ook zelf-destructief. Het zou mooi zijn als je daarvoor beschermd wordt of eerder, afgeleid wordt. Zodat het niet groeit tot iets standaards wat lijkt op een karaktertrek. Want dat is het niet, het is je overkomen en dat had niet hoeven te gebeuren. Je plek bepaalt vooral je angst. Een andere plek..

Willem Wind

 

3 gedachten aan “Angst, een oude bekende..”

  1. Je creëert wel heel erg een beeld waarin je schets dat jouw oorsprong jou geluk bepaald. En dat als je oorsprong niet goed is iedereen wat moet doen om jouw leven tot een gelukkige te laten worden. Maar alleen jij weet hoe jij gelukkig kan worden. En ja ik als hoogengaafde kwam daar ook erg laat achter.

    Maar de kern in jouw verhaal herken ik. Niet omdat je gelijk hebt of ongelijk, maar omdat ik ook altijd met die ogen naar de wereld keek. Waarom doen mensen wat ze doen vraag jij je dan af? Waarom heb ik niet dat of waarom adviseerde ze mij toen niet zo?

    Mijn advies: je weet het nu, pas het toe. Ben je gelukkig met je leven kijk dan goed uit dat je de mensen van wie je houd niet verliest want die snappen je niet. Ben je ongelukkig heb dan schijt aan de rest en doe wat jou gelukkig maakt. Nieuwe vriende vind je dan vanzelf, althans die hoop koester ik .

  2. Angst en liefde gaan niet samen. De enige manier om ‘angstloos’ te gaan/kunnen leven is gaan leven in liefde. Je eigen plek (de reden waarom jij er bent) vinden is m.i. daar een onderdeel van.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *